Για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική, η ΟΜΟΝΟΙΑ κρατάει το μηδέν παθητικό κάτι που ασφαλώς είναι θετικό. Ειδικά σήμερα, που η ομάδα γενικώς έμεινε πίσω σε απόδοση, η ομάδα μας απειλήθηκε ελάχιστα και κράτησε με σχετική άνεση το μηδέν πίσω.
Γενικά η αμυντική τετράδα μας στα τελευταία δυο παιχνίδια περιόρισε τα λάθη της. Δεν κάνει κάτι εξεζητημένο ή διαφορετικό, απλά προσέχουν περισσότερο τις μεταβιβάσεις τους, ενώ Αντράντε και Ντανιέλσον δείχνουν να συνεννοούνται καλύτερα από ότι τα άλλα αμυντικά δίδυμα που δοκίμασαν οι προπονητές, η ομάδα μοιάζει γενικά πιο ήρεμη με αυτούς πίσω. Ίσως παίζει το ρόλο της και η γλώσσα.
Θα προσέξατε πάντως πως ο τίτλος έχει και ένα “αλλά”. Ναι η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν δέχθηκε γκολ, ναι έχουν περιοριστεί τα λάθη, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχουν εξαλειφθεί κιόλας. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να είχαμε πληρώσει αυτό του Λεβίτα την περασμένη εβδομάδα καθώς και στην ολιγωρία που έφερε το σημερινό ακυρωθέν γκολ της Σαλαμίνας σήμερα (ο Σκαπούλης πάντως είχε σφυρίξει πριν η μπάλα φτάσει στους Ντανιέλσον και Γκρέι. Δεν ξέρουμε αν αυτό έπαιξε το ρόλο του στην κακή αντίδραση). Η ΟΜΟΝΟΙΑ βελτίωσε κάποια πράγματα, ακόμα όμως παρατηρούνται κάποια λάθη. Σήμερα και κόντρα στον Ολυμπιακό δεν τα πλήρωσε. Όσο όμως είναι χοντρά, ο κίνδυνος να χάσει (ξανά) βαθμούς από αυτά είναι μεγάλος.
