Στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος γράφαμε συνεχώς για παιδικά λάθη στην άμυνα που έκαναν ευάλωτη την ομάδα μας στα μετόπισθεν. Σε κάποια παιχνίδια ήταν ατομικά και σε κάποια άλλα θέμα συνόλου και στηριγμάτων. Οι συνεχόμενες αλλαγές σε πρόσωπα και θέσεις επηρέασαν το δέσιμο της αμυντικής γραμμής, όμως πλέον η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει προς το καλύτερο.
Στο παιχνίδι με την Πάφο, μπορεί να μην χρειάστηκε ιδιαίτερα όμως οι κινήσεις της αμυντικής διάταξης ήταν ιδανικές και η αλληλοκάλυψη άψογη. Ακόμα και όταν η ομάδα βρέθηκε με πίσω βήματα στο transition, οι επεμβάσεις των αμυντικών μας ήταν καθοριστικές και η ΟΜΟΝΟΙΑ ουσιαστικά δεν απειλήθηκε. Πέραν ενός μικρολάθους όταν το σκορ ήταν ήδη 5-0, η τετράδα πίσω και ο Παναγή κράτησαν άνετα για άλλη μια φορά το μηδέν παθητικό.
Με τον Ούτσα στη φυσική του θέση δεξιά και τον νεαρό Χαφές –ο οποίος παιχνίδι με παιχνίδι είναι καλύτερος- αριστερά, σταματούσαν οι πλαγιοκοπήσεις που επιχειρούσε ο αντίπαλος, ενώ οι δύο τους τροφοδοτούσαν και τον άξονα με τις προωθήσεις τους. Ο Ρουνιέ βρήκε την ηρεμία του με τους Γκουλόν και Ρομαρίκ και πλέον υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να κτιστεί αμυντικό τείχος μπροστά από την εστία του Παναγή. Με την ομάδα να ετοιμάζεται για σειρά ντέρμπι, αυτό το δέσιμο θα είναι ότι καλύτερο.
