Η αλήθεια είναι πως μέχρι το χαστούκι από την Πάφο την προηγούμενη εβδομάδα διανύαμε όλοι το μήνα του μέλιτος. Ενθουσιασμός, η ψυχολογία στα ύψη, όνειρα για μια διαφορετική χρονιά. Κάποιοι μάλιστα παρασύρθηκαν και συζητούσαν πράγματα πρόωρα, όχι μόνο για μια καινούρια ομάδα, αλλά για οποιαδήποτε. Το χαστούκι από την Πάφο σίγουρα μας προσγείωσε όλους. Όχι ανώμαλα, γιατί δεν έχει πιάσει κανένα ο πανικός, αλλά βλέπουμε τα πράγματα πιο ρεαλιστικά.
Ένα χαστούκι πάντως είναι αρκετό. Ο ενθουσιασμός και η αισιοδοξία, δημιουργήθηκαν από συγκεκριμένες κινήσεις οι οποίες προσέδωσαν ποιότητα στην ομάδα. Αφού είμαστε πλέον πιο πραγματιστές και αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίζουμε κάθε εβδομάδα, πρέπει να βρίσκουμε και τους τρόπους να τις ξεπερνάμε. Στο παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ, πάμε πλήρως συνειδητοποιημένοι για την αξία του αντιπάλου και την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουμε για να τους νικήσουμε.
Και ξέρουμε πως οτιδήποτε λιγότερο από το 100% δεν είναι αρκετό. Μια ατομική ενέργεια αντί για πάσας μπορεί να στοιχίσει το παιχνίδι, μια ολιγωρία στην άμυνα σίγουρα θα μας βάλει πίσω στο σκορ. Δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθος σε αυτά τα ματς, έτσι η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να παρουσιαστεί πεισμωμένη, παθιασμένη, μα πάνω από όλα συγκεντρωμένη και πειθαρχημένη στην τακτική της. Το καμπανάκι κτύπησε μια φορά, τα μάτια πλέον στο στόχο.
