Συμπληρώθηκε χτες ένας χρόνος από τη μέρα που το Σωματείο ΟΜΟΝΟΙΑ Λευκωσίας ανακοίνωσε ότι δε θα προχωρήσει σε προπώληση εισιτηρίων για το παιχνίδι με την ΑΕΛ, ως μέτρο αντίδρασης για την ταυτοποίηση. Ήταν τότε που βρήκαμε λίγη από τη χαμένη μας περηφάνια, που νιώσαμε ότι αντιστεκόμαστε σε κάτι, που θυμηθήκαμε έστω και για λίγο τις αρχές και τις αξίες του 1948.
Όλος ο κόσμος πλέον έχει αντιληφθεί τον αρνητικό αντίκτυπο της κάρτας φιλάθλου, αφού οι προσελεύσεις είναι κατά πολύ μειωμένες. Το δείγμα είναι αρκετό και μπορούμε να πούμε πλέον με βεβαιότητα ότι η κάρτα είναι ένα από τα στοιχεία που κρατάνε αρκετό κόσμο μακριά από το γήπεδο. Στο τελευταίο ντέρμπι με τον Απόλλωνα, η προσέλευση παρέμεινε στα ίδια επίπεδα με τα προηγούμενα ματς.
Αυτό που μας ενοχλεί είναι η στάση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, η οποία αφού… εναρμονίστηκε, δεν κάνει καμιά αναφορά πλέον στην κάρτα φιλάθλου και τις αρνητικές συνέπειες που έχει φέρει. Αν και η ΟΜΟΝΟΙΑ παραμένει πρώτη στα εισιτήρια, εν τούτοις δε μπορεί να παραγνωρίζεται ο μικρός αριθμός προσελεύσεις στα παιχνίδια της ομάδας, σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητες του Πράσινου Λαού. Το τριφύλλι μάζεψε 15 000 κόσμο εν καιρό διακοπών τον Αύγουστο, αλλά μαζεύει τους μισούς σε παιχνίδια στο σπίτι της, για το θεσμό του πρωταθλήματος και ενώ ξεκίνησε με δυο νίκες μετά από χρόνια.
Παρά να κάνουμε τα στραβά μάτια, ορθότερο θα ήταν να γίνει και μια κριτική από πλευράς ΟΜΟΝΟΙΑΣ για αυτό το γελοίο μέτρο. Το ότι η διοίκηση της ομάδας φωτογραφήθηκε με την κάρτα, δε σημαίνει ότι δε μπορεί και να την κρίνει κιόλας, βλέποντας τις αρνητικές συνέπειες που έχει στο άθλημα.
Η ίδια η ομάδα έδωσε τον δικό της αγώνα και τάχθηκε εδώ και χρόνια ενάντια στο μέτρο. Το να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, δε θα έπρεπε να βρίσκεται στις επιλογές μας, με βάση το DNA και την ιστορία αυτής της ομάδας…
Εικόνες από τις εξέδρες στο τελευταίο ντέρμπι με τον Απόλλωνα στο ΓΣΠ:
