Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις με αυτά που είδαμε χτες από την ΟΜΟΝΟΙΑ στον αγωνιστικό χώρο. Ειδικότερα στο πρώτο ημίχρονο, η Σαλαμίνα θα μπορούσε να προηγηθεί μέχρι και 3-0 με τις ευκαιρίες που δημιούργησε, ενώ στο άλλο μισό του γηπέδου η ομάδα δεν έκανε ούτε τα βασικά.
Παρά τη μικρή βελτίωση στο δεύτερο μέρος, η ΟΜΟΝΟΙΑ ούτε πλησίασε μια μέτρια εμφάνιση, καθώς η ανάπτυξη της ομάδας έμοιαζε προβλεπόμενη. Φάσεις μεγάλες που να ήταν προϊόν οργανωμένης επιθετικής ενέργειας δεν ήρθαν ποτέ, με την ομάδα να μην ανεβάζει στροφές σε κανένα σημείο του αγώνα. Οι όποιες αλλαγές του Ολίβα, επί της ουσίας, δεν άλλαξαν κάτι στον αγώνα αφού το τριφύλλι δε σκόραρε για να ισοφαρίσει.
Για άλλη μια φορά, είδαμε τους ποδοσφαιριστές μας να επιλέγουν να επιτεθούν με ψηλές μπαλιές, με μόνο προωθημένο τον Ματ Νταρμπισάιαρ. Προσέγγιση η οποία σε καμιά περίπτωση δε λειτουργεί μέχρι στιγμής.
Κακή λοιπόν η ΟΜΟΝΟΙΑ και στα δυο μισά του γηπέδου και φυσιολογικά δέχτηκε την ήττα. Η ομάδα θα μπορούσε να πάρει το βαθμό, αλλά δε σκόραρε ούτε από το σημείο του πέναλτι. Με τέτοια εμφάνιση, η ήττα έμοιαζε φυσικό επακόλουθο…
