Δεν θα κουραστούμε όλη τη βδομάδα, να επαναλαμβάνουμε πως η πρόκριση εξακολουθεί να είναι 50-50 και η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει ακόμα πολλή δουλειά να κάνει στον επαναληπτικό. Το πιο πάνω επιχείρημα, έρχεται να υποστηρίξει η πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία μας. Τρεις φορές τα τελευταία χρόνια, επιστρέψαμε από εκτός έδρας ματς με ισοπαλία αλλά αποκλειστήκαμε.
Πιο χαρακτηριστική η πρώτη από αυτές. Το 2012, η ΟΜΟΝΟΙΑ απέσπασε εύκολη ισοπαλία στο Βελιγράδι από τον Ερυθρό Αστέρα, με σκορ 0-0. Ήταν σαφώς καλύτερη ομάδα από τον αντίπαλο, τον οποίο δεν πίεσε όμως αρκετά στον επαναληπτικό με αποτέλεσμα το ματς να φτάσει μέχρι τα πέναλτι όπου αποκλείστηκε. Ένα χρόνο αργότερα κόντρα στην Άστρα, πήραμε ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα, 1-1 εκτός έδρας. Στον επαναληπτικό ο Μπουντέσκου έκανε τα δικά του και χάσαμε 1-2. Τέλος πέρσι, μετά το 2-2 στη Μόσχα, η ΟΜΟΝΟΙΑ έφερε τη Ντινάμο εκεί που την ήθελε. Για να αποκλειστεί στο 90+2′ χάνοντας άδικα με 1-2.
Για να μην παρεξηγηθούμε, για να αποκλειστεί όλες τις προηγούμενες φορές η ΟΜΟΝΟΙΑ κάτι έκανε λάθος. Δεν πρέπει να φοβηθούμε το παιχνίδι με τη Γιαγκελόνια, είμαστε η καλύτερη ομάδα από τις δύο. Χρειάζεται όμως να δώσουμε το 200% και να μην ξεχνάμε πως ο αντίπαλος έκανε το καλύτερο του παιχνίδι πέρσι εκτός έδρας, όταν κέρδισε 1-3 την πρωταθλήτρια Λεχ Πόζναν. Τους έχουμε, αν γίναμε πιο σοφοί από το παρελθόν και παίξουμε όπως πρέπει.
