Ο Πάουλο Σόουζα τρελαίνει τη Φιορεντίνα και τους Ιταλούς

Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της που η ομάδα της Τοσκάνης πήρε τη νίκη στα έξι από τα επτά πρώτα παιχνίδια της σε μία σεζόν στη Serie A, ενώ ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το πότε βρέθηκε για τελευταία φορά να αγναντεύει μόνη της από την κορυφή τις άλλες ομάδες: αυτό είχε να συμβεί στις 7 Φεβρουαρίου 1999 όταν μετά την τρίτη αγωνιστική του δεύτερου γύρου μετρούσε 42 βαθμούς έναντι 41 της Λάτσιο!

Έκτοτε μεσολάβησαν 15 πρωταθλήματα, 540 παχνίδια και 12 αγωνιστικές με τους “βιόλα” στην κορυφή αλλά πάντα μαζί με συγκάτοικο, όμως αυτή τη φορά το “Artemio Franchi” βίωνε κάτι το μοναδικό, το ξεχωριστό, την ομάδα τους να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο συνδυάζοντάς το όμως με την πρωτοπορία στη βαθμολογία και να κάνει όνειρα -όσο πρόωρο και αν ακούγεται αυτό- ακόμα και για σκουντέτο στο φινάλε της σεζόν μετά από 47 χρόνια ανομβρίας.

Ποιο είναι το μυστικό των “βιόλα” που τους έφερε σε θέση οδηγού μετά από 7 αγωνιστικές χωρίς μάλιστα να διαθέτουν τόσα μεγάλα ονόματα πάνω στο χορτάρι όπως οι Γιουβέντους, Μίλαν, Ίντερ, Ρόμα και Νάπολι; Μα φυσικά ο Πάουλο Σόουζα, ο οποίος έχει καταφέρει μέσα σε λίγους μόνο μήνες με σκληρή δουλειά και μεθοδικές κινήσεις όχι μόνο να την διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο που ήταν για τρία ολόκληρα χρόνια με τον Βιτσέντσο Μοντέλα στην τεχνική ηγεσία της αλλά να την κάνει ακόμα πιο αποτελεσματική, ακόμα πιο θεαματική, ακόμα καλύτερη…

Η αποστολή του μόνο εύκολη δεν ήταν το περασμένο καλοκαίρι, τουναντίον. Όταν ο “αεροπλανίνο” Βιτσέντσο Μοντέλα “τα τσούγκρισε” με την οικογένεια Ντέλα Βάλε και πέρασε την πόρτα της εξόδου, το μεγαλύτερο μέρος των οπαδών της Φιορεντίνα “τα έβαψε μαύρα” καθώς αντιλαμβάνονταν εκείνη τη στιγμή πως έχαναν τον μαέστρο μίας καλοστημένης ορχήστρας. Ουδείς άλλωστε μπορούσε να λησμονήσει τα άκρως σημαντικά επιτεύγματα επί των ημερών του.

Τέταρτη στο πρωτάθλημα για τρεις διαδοχικές σεζόν (τη σεζόν 2012-13 έχασε μάλιστα την 3η θέση που οδηγούσε στο Champions League την τελευταία αγωνιστική), φιναλίστ στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας το 2013-14 (ηττήθηκε με 3-1 από τη Νάπολι) και παρουσία πέρυσι στα ημιτελικά του Europa League όπου εκεί αποκλείστηκε από την μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου Σεβίλλη.

Και σαν να μην έφτανε στους τιφόζι το διαζύγιο με τον Μοντέλα ήρθε και η επιλογή της διοίκησης για τον διάδοχό του να ρίξει ακόμα περισσότερο λάδι στη φωτιά καθώς ο “εκλεκτός” της ήταν ο Πάουλο Σόουζα. Ο διάσημος στο ελληνικό φίλαθλο κοινό από το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό στις αρχές της χιλιετίας κουβαλούσε επτά χρόνια εμπειρίας ελέω του περάσματός του από έξι διαφορετικές ομάδες (ΚΠΡ, Σουόνσι, Λέστερ, Βιντεότον, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Βασιλεία) όμως είχε ένα “μεγάλο ελάττωμα”: είχε φορέσει ως ποδοσφαιριστής τη φανέλα της “μισητής” Γιουβέντους.

Ο Πορτογάλος είχε οδηγήσει τη σεζόν 2009-2010 τη Σουόνσι στο υψηλότερο πλασάρισμα της ιστορίας της μετά 27 χρόνια (7η), το 2014 κατέκτησε πρωτάθλημα στο Ισραήλ με τη Μακάμπι και το 2015 το πρωτάθλημα στην Ελβετία με τη Βασιλεία, όμως όλα αυτά έμοιαζαν με “ψιλά γράμματα” για ένα σημαντικό κομμάτι της βιολετί κερκίδας. Ούτε καν η τραγική πορεία του στη Λέστερ πριν μερικά χρόνια (απολύθηκε μετά από μόλις τρεις μήνες στον πάγκο με απολογισμό 1 νίκη στα πρώτα 9 ματς πρωταθλήματος) δεν τους έκανε να τον αντιπαθήσουν, αντίθετα αυτό που τους είχε “εξοργίσει” ήταν η διετία από το 1994 μέχρι το 1996 στη Γιουβέντους του Μαρτσέλο Λίπι.

Ο Πάουλο Σόουζα δεν έκανε πάντως πίσω από την αδιαφορία αλλά και τις αγριεμένες αντιδράσεις του όχλου (πάρα πολλά ήταν τα υβριστικά συνθήματα που γράφτηκαν εναντίον του σε τοίχους στην πόλη της Φλωρεντίας), ούτε πτοήθηκε όταν άκουσε από τους Αντρέα και Ντιέγκο Ντέλα Βάλε πως θα έπρεπε να κινηθεί με χαμηλότερο μπάτζετ σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές.

“Είμαι εδώ για να τιμήσω το παρελθόν αυτής της ομάδας, με την ελπίδα να πετύχουμε πολύ σημαντικούς στόχους νικώντας και διασκεδάζοντας τους οπαδούς μας. Είμαι πολύ μεγάλος φαν του Βιτσέντσο (Μοντέλα) ο οποίος έφερε ένα θαρραλέο ποδόσφαιρο. Με τιμάει που είμαι σε αυτή την ομάδα η οποία έχει παρόμοιες φιλοδοξίες με τις δικές μου.

 Θα προσπαθήσω να βελτιώσω συνολικά την ομάδα σε επίπεδο τακτικής αλλά και τον κάθε παίκτη ξεχωριστά. Έχω πολύ καλή αίσθηση για την επιστροφή μου στην Ιταλία, εδώ βελτιώθηκα πάρα πολύ ως παίκτης και θα ήθελα να το κάνω και ως τεχνικός μέσα από τις κόντρες μου με προπονητές υψηλού επιπέδου.

Είναι μία πολύ ωραία πρόκληση. Θέλω να ενθουσιάσουμε τους φιλάθλους μας. Το τρίπτυχό μου είναι πάθος, φιλοδοξία και θάρρος”, δήλωσε μεταξύ άλλων κατά την επίσημη παρουσίασή του, η οποία έλαβε χώρα στις 22 Ιουνίου.

Η διοίκηση τον έριξε κατευθείαν στα βαθιά ζητώντας του με “ταπεινά ποδοσφαιρικά υλικά” και χωρίς βαρύγδουπες μεταγραφιές κινήσεις να διατηρήσει ψηλά τον αγωνιστικό πήχη και ο Πορτογάλος έχει κατορθώσει το… ακατόρθωτο μέσα σε λίγους μόλις μήνες: να έχει την ομάδα του πρώτη δίνοντάς της ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα, να προσφέρει ελκυστικό ποδόσφαιρο αλλά να είναι και “σκληρή” όταν χρειάζεται, και ταυτόχρονα οι ποδοσφαιριστές του να παίζουν για αυτόν και ο κόσμος να πίνει νερό στο όνομά του.

Τα πρώτα δείγματα γραφής φάνηκαν από την πρεμιέρα με τη Μίλαν όταν πήρε την ταυτότητα του Σίνισα Μιχάιλοβιτς (οι “ροσονέρι” ολοκλήρωσαν το 90λεπτο χωρίς να έχουν ούτε ένα σουτ προς την εστία της Φιορεντίνα) και οδήγησε τη Φιορεντίνα σε σπουδαία νίκη με 2-0 ενώ η ήττα από την Τορίνο στη 2η αγωνιστική (3-1 εκτός έδρας) αποδείχτηκε παρένθεση καθώς ακολούθησαν πέντε διαδοχικές νίκες στο Καμπιονάτο.

Θύματα κατά σειρά οι Τζένοα (1-0 εντός), Κάρπι (1-0 εκτός), Μπολόνια (2-0 εντός), Ίντερ (4-1 εκτός) και Αταλάντα (3-0 εντός), με το αποτέλεσμα ωστόσο που απογείωσε αγωνιστικά και ψυχολογικά παίκτες, διοίκηση και οπαδούς να είναι ο θρίαμβος μέσα στο “Giuseppe Meazza”.

Η Ίντερ παρατάχτηκε με σούπερ ψυχολογία έχοντας το “5 στα 5” με ένα μόνο γκολ στο παθητικό της όμως είδε… αστέρακια απέναντι στους “βιόλα” και πριν συμπληρωθούν 25 λεπτά παιχνιδιού αυτό είχε ουσιαστικά τελειώσει, με τους Ίλιτσιτς και Κάλινιτς να κάνουν σμπαράλια την μέχρι πρότινος άμυνα-γρανίτη των Μιλανέζων και να οδηγούν το σύνολο του Πάουλο Σόουζα σε έναν ιστορικό θρίαμβο με 4-1.

“Το να ονειρεύεσαι δεν σου κάνει κακό αλλά θα πρέπει να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά και με τη σωστή νοοτροπία. Σε δύο εβδομάδες (18/10) παίζουμε στην έδρα της Νάπολι η οποία πετάει αυτή τη στιγμή και η οποία διαθέτει παίκτες πρωταθλητές. Μου αρέσει να είμαι τίμιος και ξεκάθαρος, έχω πει πάντα με ρεαλισμό ότι υπάρχουν καλύτερες ομάδες από εμάς αλλά πιστεύουμε ότι μπορούμε να τις ανταγωνιστούμε. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τα αποτελέσματα και εμείς δουλεύουμε ώστε αυτοί οι παράγoντες να μπορέσουν να είναι θετικοί για μας.

Είμαι χαρούμενος για τα παιδιά για αυτή την καλή εμφάνιση. Έχουν συνεχώς πίστη και δίνουν τα πάντα σε κάθε αγώνα, έτσι έρχονται τα αποτελέσματα. Είναι τρομερό συναίσθημα να έχεις από πίσω σου και να σε στηρίζουν οι οπαδοί και όλη η πόλη της Φλωρεντίας. Είναι σημαντικό να το αισθανόμαστε αυτό καθώς η ενέργεια μεταδίδεται στους παίκτες”, τόνισε μετά το νικηφόρο ματς με την Αταλάντα ο Πάουλο Σόουζα, για να συμπληρώσει με νόημα:

“Θα χρειαστεί να δουλέψουμε πάνω στην αμυντική μας οργάνωση. Έχουμε ποιότητα στο παιχνίδι μας αλλά θέλουμε να τα πάμε ακόμα καλύτερα”. Την ίδια ώρα ο ένας μετά τον άλλο οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου βγάζουν το καπέλο στο φετινό “θαύμα” της Φιορεντίνα και κατ’ επέκταση στον Πάουλο Σόουζα. “Είναι μία νεαρή, καλά προπονημένη ομάδα και ο ενθουσιασμός σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να κάνει θαύματα. Μου αρέσει η Φιορεντίνα, έχουν ένα ωραίο σύνολο από νεαρούς, έναν νέο τεχνικό και παράγοντες που κρατούν στιβαρά το σύλλογο. Είχα τον Σόουζα ως παίκτη.

 Συνήθιζα να λέω συχνά για την ανάγκη να επιτίθεσαι στο κέντρο της αντίπαλης ομάδας και ο Πάουλο το έλαβε σοβαρά υπόψη του. Οι ομάδες του είναι μαχητικές και δυναμικές και έχουν μία ξεκάθαρη ιδέα για το πως να παίζουν”, δήλωσε ο άλλοτε προπονητής του στη Γιουβέντους και παγκόσμιος πρωταθλητής με την εθνική Ιταλίας, Μαρτσέλο Λίπι, με τον νυν ομοσπονδιακό τεχνικό Αντόνιο Κόντε να υπογραμμίζει:

“Η Φιορεντίνα είναι η πραγματική αποκάλυψη της σεζόν μέχρι τώρα. Είναι ένα παράδειγμα για το πώς ένας οργανωμένος σύλλογος, η δουλειά, και οι καλά προετοιμασμένοι παίκτες και προπονητές μπορούν να κάνουν υπέροχα πράγματα. Ας ελπίσουμε να συνεχίσει έτσι”.

Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι πως αυτά τα “υπέροχα πράγματα” που επικαλέστηκε ο Κόντε έχουν συντελεστεί χωρίς να χρειαστεί η διοίκηση της Φιορεντίνα να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Το αντίθετο μάλιστα, με την σύγκριση Γκόμεθ-Κάλινιτς να είναι χαρακτηριστική. Το καλοκαίρι του 2013 επί Μοντέλα έγινε το σούπερ μπαμ με τον Μάριο Γκόμεθ από τη Μπάγερν Μονάχου, έναν παίκτη για τον οποίο επικράτησε πανζουρλισμός από τους οπαδούς κατά την άφιξή του στη Φλωρεντία, ο οποίος όμως -αν και στοίχισε πολύ- βοήθησε ελάχιστα τους “βιόλα” στην προσπάθειά τους να ανέβουν επίπεδο.

Δύο χρόνια αργότερα η Φιορεντίνα έχασε τον Γερμανό επιθετικό ο οποίος μετακόμισε στην Τουρκία για λογαριασμό της Μπεσίκτας και πήρε ουσιαστικά… τσάμπα τον διάδοχό του (λίγο πάνω από 4.000.000 έδωσε στη Ντνίπρο), με τον Κροάτη φορ Νίκολα Κάλινιτς να αποδεικνύεται όμως μέχρι στιγμής λίρα-εκατό για την ομάδα του με 4 γκολ και 3 ασίστ σε 7 αγώνες!

Αυτός μαζί με τους Μάριο Σουάρεθ (αποκτήθηκε από την Ατλέτικο Μαδρίτης ως αντάλλαγμα για την πώληση του Σάβιτς) και Γιακούμπ Μπλαστσικόβσκι αποτέλεσαν τα τρία μεγάλα χτυπήματα της Φιορεντίνα το καλοκαίρι, με τον Σόουζα να κινείται… οικονομικά αλλά και μεθοδικά.

Πέρα από τα νέα πρόσωπα που εμφανίστηκαν στο “Artemio Franchi”, ο 45χρονος Πορτογάλος φρόντισε να “αναγεννήσει” άλλους παίκτες που πολλοί νόμιζαν πως δεν είχαν μέλλον στην ομάδα. Ο Γιόζιπ Ίλιτσιτς όχι μόνο δεν πήγε στη Λίβερπουλ όπως φημολογείτο αλλά αποτελεί το “Α και το Ω” από τη μέση και μπροστά για τη Φιορεντίνα, οι νεαροί και ιδιαίτερα ταλαντούχοι Μπερναρντέσκι και Μπουμπακάρ άρχισαν να παίρνει παιχνίδια στα πόδια τους και να αισθάνονται υπολογίσιμοι ενώ ο Μπόρχα Βαλέρο πραγματοποιεί σούπερ εμφανίσεις έχοντας αναλάβει εξ ολοκλήρου το κουμάντο στο χώρο ευθύνης του, ανάμεσα στο κέντρο της άμυνας και στη μεσαία γραμμή.

Την ίδια ώρα ο Σόουζα έχει προχωρήσει και σε άλλες αλλαγές: η άμυνα με τρεις φαίνεται πως αποδίδει όπως επίσης και οι Αλόνσο και Μπλαστσικόβσκι που καλύπτουν όλη την αριστερή και δεξιά πτέρυγα αντίστοιχα, ενώ στο dna της ομάδας έχουν εισχωρήσει η λέξη “πρέσινγκ” και “άμυνα ψηλά”. Το περίφημο tiki-taka που χαρακτήριζε τη Φιορεντίνα επί Μοντέλα και παρέπεμπε σε Μπαρτσελόνα (σε πιο λάιτ έκδοση βεβαίως) έχει δώσει τη θέση του σε μία Φιορεντίνα πιο πιεστική, πιο απλή, λιγότερο κουραστική και περισσότερο κυνική.

Αυτό φαίνεται και από τις ευκαιρίες της καθώς δεν χρειάζεται πλέον να σπαταλήσει πολλές ευκαιρίες πριν ανοίξει το σκορ, κάτι που συνήθως γίνεται με την πρώτη. Πίσω μάλιστα από τους υπάρχοντες φορ υπάρχει και η λύση του Τζουζέπε Ρόσι τον οποίο “πιστεύει” ο Σόουζα και τον βάζει σιγά-σιγά στους αγώνες, προκειμένου να ξαναβρεί τον παλιό καλό εαυτό του μετά τους διαδοχικούς τραυματισμούς που πιθανότατα να είχαν “τσακίσει” οποιονδήποτε άλλον στη θέση του.

Αν πιστεύει κανείς στο κάρμα, στη μοίρα, στο πεπρωμένο ή όπως αλλιώς λέγεται, η δήλωση του αθλητικού διευθυντή της Φιορεντίνα, Ντανιέλε Πραντέ (μετά το νικηφόρο ματς με την Αταλάντα που έφερε την ομάδα του στην κορυφή της βαθμολογίας) τα λέει όλα: “Ο Πάουλο Σόουζα ήταν υποψήφιος για τον πάγκο πριν από μερικά χρόνια, όταν η Φιορεντίνα σώθκε στο Λέτσε και επιλέξαμε τον Μοντέλα. Τότε προπονούσε τη Βιντεότον αλλά μας άρεσε από τότε”.

 Η μεγαλύτερη αλήθεια ωστόσο, η οποία αποτυπώνει σε έναν βαθμό και το πώς η Φιορεντίνα έπαψε να είναι soft ομάδα που… λιποθυμάει όταν έρχονται τα μεγάλα παιχνίδια απέναντι σε δυνατούς αντιπάλους, δόθηκε από έναν παίκτη των “βιόλα” σε εξομολόγησή του στην Corriere dello Sport: “Ο Σόουζα έβαλε τέλος στην αλαζονεία στα αποδυτήρια. Όλοι πρέπει να τρέχουμε για τον συμπαίκτη μας ενώ ταυτόχρονα μας δίδαξε να είμαστε ομάδα. Όλοι για έναν και ένας για όλους…”.

Την ίδια ώρα έχουμε την απόλυτη μεταστροφή όσον αφορά στην τιφοζερία της Φιορεντίνα, καθώς ο προ μερικών μηνών persona non grata είναι πλέον πρόσωπο σεβαστό και αποδεκτό. Με την Curva Fiesole (πέταλο των οργανωμένων) να δίνει το σύνθημα την περασμένη Κυριακή τραγουδώντας πάνω στη μέθη της κορυφης “Πάουλο Σόουζα, Πάουλο Σόουζα…”. Ναι, ακόμα και αυτό κατάφερε ο δαιμόνιος Πορτογάλος!