Ε/κύπριοι και Τ/κύπριοι αθλητικοί συντάκτες στο ΓΣΠ την περασμένη Τρίτη. Μάτι αετού, που περνούσε νυχτιάτικα από το γήπεδο, είδε έναν από τους Τ/κύπριους να πανηγυρίζει γκολ των Βόσνιων.
Του Πέτρου Παπαγιώργη / 24sports
Άντε τώρα να χαρακτηρίσεις το δημοσίευμα αθλητικής ιστοσελίδας που αναφερόταν σε δήθεν πανηγυρισμό Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου στο ΓΣΠ για γκολ της Βοσνίας στον αγώνα που έγινε την Τρίτη στο ΓΣΠ. Σηκώνεις τα χέρια ψηλά, γιατί αδυνατείς. Αδυνατείς, γιατί είναι απλώς Α-ΧΑ-ΡΑ-ΚΤΗ-ΡΙ-ΣΤΟ.
Ο συνάδελφος Δημήτρης Δημητρίου, που παρακολούθησε το ματς παρέα με την Τουρκοκυπριακή αντιπροσωπεία, με χθεσινό σχόλιο του στη στήλη «Παρασκήνιο» της εφημερίδας «Πολίτης», απάντησε κατάλληλα στο δημοσίευμα, αναφέροντας βεβαίως ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Το συγκεκριμένο όμως δημοσίευμα, ανεξάρτητα με την πρόθεση, ή το βαθμό αντίληψης αυτού που το έγραψε, σε σχέση με τις προεκτάσεις του, ρίχνει νερό στο μύλο της απορριπτικής προπαγάνδας.
Ο απορριπτικός, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, μοιάζει με εκείνο τον έμπορο, του οποίου το προϊόν δεν «φτουρά» πια στην αγορά. Δεν «φτουρά», γιατί η ίδια η πραγματικότητα, το έχει ξεπεράσει και κατά συνέπεια, όλα τα αποθέματα των επιχειρημάτων για τη συνέχιση της κατανάλωσης, έχουν στερέψει. Γιαυτό και επιστρατεύει, τα συνήθη σε τέτοιες περιπτώσεις, όπλα.
Την κινδυνολογία, τη συντήρηση του διχασμού μεταξύ των δυο κοινοτήτων και των φοβικών συνδρόμων στη δική μας πλευρά. Τα πυρά των όπλων, εκφράζονται με δημόσιες τοποθετήσεις και δημοσιεύματα. «Ο Τουρκοκύπριος που φέραμε και φιλοξενήσαμε στο ΓΣΠ πανηγύριζε το γκολ των αντιπάλων!», γράφει ο φωστήρας. «Μ’αυτούς θα ζήσουμε;» Διερωτάται ο μέσος αναγνώστης, που βομβαρδίζεται ανηλεώς από παρόμοιες ανοητολογίες.
Ο απορριπτικός, προτιμώντας να ζει μέσα στις ψευδαισθήσεις του, αρνείται πεισματικά, να δεχτεί ότι διατηρεί την ιδιότητα του πολίτη ενός κράτους, που δεν είναι Ελληνοκυπριακό. Και προσπαθεί να συνεχίσει να βαδίζει, ζώντας μέσα σε αυτή του την ψευδαίσθηση, η οποία έχει πολλάκις αποδειχτεί (ως τέτοια) από την ιστορία. Και μάλιστα, αποδεδειγμένα καταστροφική (με βάση τις συνέπειες της).
Είναι και εντελώς …αγεωγράφητος ο απορριπτικός. Μια μόνο ματιά στο χάρτη της περιοχής να ρίξει, θα καταλάβει, αυτό που καταλαβαίνει και το τελευταίο νήπιο. Ότι η σύγκριση των μεγεθών, είναι για μας, εφιαλτική.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας, υπάρχουν δυο ειδών λαοί. Αυτοί των οποίων οι πολιτικοί ηγέτες ασκούν πολιτική (καλή ή κακή, ανάλογα με τις δοσμένες αντικειμενικές συνθήκες, κάτω από τις οποίες πήραν τις αποφάσεις, αλλά και το αποτέλεσμα αυτών των αποφάσεων) και αυτοί, των οποίων οι πολιτικοί ηγέτες (συνειδητά ή ασυνείδητα) ανεμίζουν σημαίες, κατευθύνοντας το λαό, να ζει βουτηγμένος στην πλάνη και να αναζητεί τη χίμαιρα. Δεν χρειάζεται να σκεφτεί κανείς ιδιαίτερα για να καταλήξει σε συμπέρασμα, για το σε ποια από τις δυο κατηγορίες θα μας κατατάξει.
Αν συνεχίσουμε αυτό το ανέμισμα των σημαιών, θαρρώ, ότι πολύ σύντομα, θα βρεθούμε (δυστυχώς) προ νέων εκπλήξεων.
