Η ΟΜΟΝΟΙΑ βρίσκεται στην αναζήτηση προπονητή και έχουν ακουστεί πολλά και διάφορα ονόματα. Το παράδοξο είναι πως στα υπόψη υπάρχουν προπονητές με εντελώς διαφορετικά βιογραφικά, αλλά και στοιχεία που μπορούν να προσφέρουν. Στο τέλος της ημέρας το πρώτο που πρέπει να κάνει η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι να αποφασίσει τι θέλει.
Αν ψάχνει προπονητή που ξέρει τις παθογένειες και τα προβλήματα μας, που ξέρει ακριβώς που θα μπλέξει και θα μπορέσει να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις, τότε ας ξεχάσει τους ξένους, ακόμα και εκείνους που δούλεψαν στη Κύπρο. Ας κινηθεί είτε για το Νεόφυτο Λάρκου είτε για το δίδυμο Πάμπου Χριστοδούλου και Μιχάλη Κωνσταντίνου. Σε αυτή τη περίπτωση, ειδικά στη περίπτωση του δεύτερου δίδυμου, η διοίκηση πρέπει να είναι σε θέση να διαχειριστεί και το παρελθόν τους, ενώ δεν θα μπει στην ομάδα τεχνογνωσία από το εξωτερικό, από υψηλότερο επίπεδο.
Αν από την άλλη η ΟΜΟΝΟΙΑ σκέφτεται περισσότερο μακροπρόθεσμα, θέλει ένα προπονητή που έχει…λευκό ποινικό μητρώο και επιδιώκει να βάλει νέες ιδέες, πιθανότατα και γνώση από προηγούμενη εμπειρία σε μεγάλο πρωτάθλημα, τότε μάλλον πρέπει να κοιτάξει προς τους ξένους. Όπως είπαμε ήδη, υπάρχουν ονόματα τρανταχτά με φιλοδοξίες. Σε αυτή τη περίπτωση, είναι άγνωστο πότε θα μπορέσει ο νέος κόουτς να βάλει τη πινελιά του και θα χρειαστεί και πάλι διαχείριση. Θα έχει όμως και μεγαλύτερη πίστωση από το κόσμο. Επιπρόσθετα, οι ξένοι ειδικά αυτοί από τη Κεντρική Ευρώπη είναι συνηθισμένοι να δουλεύουν με τεχνικό διευθυντή κάτι που μοιάζει με απαίτηση του κόσμου.
