Το πρόβλημα της Ομόνοιας δεν είναι ότι έχασε από την ΑΕΚ. Άλλωστε, φέτος έχασε και από τον Εθνικό, δεν κέρδισε ούτε και την Δόξα και κανένα από τα δύο ντέρμπι που έδωσε στο ΓΣΠ. Το πρόβλημα της Ομόνοιας είναι γενικότερο και έξω από τις τέσσερεις γραμμές του γηπέδου. Και δεν αναφερόμαστε στο οικονομικό. Φτάνει πια αυτή η “καραμέλλα”. Απλώς το οικονομικό είναι μέρος του γενικότερου προβλήματος.
Του Σοφοκλή Σοφοκλέους, sigmalive.com/sports
Ποιο είναι λοιπόν αυτο το μεγάλο και άλυτο εδώ και χρόνια πρόβλημα της Ομόνοιας; Η δομή και η οργάνωση της ποδοσφαιρικής ομάδας πάνω σε εκσυχρονισμένα και πλήρως επαγγελματικά πλαίσια. Δεν αρκούν στην ομάδα “αγωνισττικά ηλεκτροσόκ”. Ηλεκτροσοκ και μάλισα μεγάλης ισχύος χρειάζεται το οικοδόμημα της Ομόνοιας. Κάποιοι θα διερωτηθούν, “μα καλά την περασμένη Δευτέρα, μετά την εξάρα επί της Πάφου, όλα αυτά δεν ίσχυαν”. Και η απάντηση είναι απλή, ίσχυαν στον ίδιο βαθμό. Είπαμε, δεν αρκούν στην Ομόνοια κάποια σπασμωδικά, “αγωνιστικά ηλεκτροσόκ”.
Το πρόβλημα της δομής και της οργάνωσης της ομάδας φανερώθηκε στο πιο μεγάλο βαθμό το περασμένο Καλοκαίρι. Η Ομόνοια, μετά από χρόνια και μετά τις περιπέτειες που πέρασε στη μετά-Μιλτιάδη εποχή, είχε το καλοκαίρι εύκολο σχετικα προγραμματισμό να κάνει. Ήταν και η επίσημη τοπόθετηση που λεγόταν ευρέως: “Η ομάδα έχει καλό κορμό από πέρσι και χρειάζεται λίγες και καλές πινελιές”. Μόνο που η Ομόνοια δεν διαθέτει ζωγράφο (τεχνικό διεθυντή) για να βάλει τις σωστές πινελιές με το περιορισμένο μπάτζετ που θα είχε στη διάθεση του. Ο αρχικός προγραμμτισμός, που είναι και ο πιο βασικός, αποδείχθηκε αποτυχημένος. Μεντί, Πέρες και Εζε δεν “έπιασαν” ενώ ακόμη και οι Σέρινταν και Μπεμπέ κινούνται στα ρηχά.
Σίγουρα, το οικονομικό έπαιξε το δικό του ρόλο, μέχρι ενός βαθμού, για τις πιο πάνω επιλογές παιχτών, αλλά η μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν προπονητής και διοίκηση. Το γεγονός ότι λήφθηκε απόφαση για νέο προγραμμτισμό (!) αποδεικνύει το λάθος που έγινε, απόρροια της γενικότερης δομής και οργάνωσης της ομάδας, που κάναμε προηγουμένως λόγο. Δεν είναι μόνο θέμα Καϊάφα και Σεραφείμ. Είναι γενικότερο το θέμα και έξω από πρόσωπα. Η Ομόνοια θα πρέπει να αρχίσει από την αρχή, μακρία από ιδεολογικές και άλλες αγκυλώσεις, και να βαδίσει το δρόμο που προστάζει το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Με δ.σ. που η δουλειά του είναι να ασκεί σύγχρονο διοικητικό και μόνο ρόλο (management) και με (πραγματικό) τεχνικό διευθυντή που θα στηρίζει την τεχνική ηγεσία και την ομάδα.
Δεν υπάρχει καιρός για υπομονή. Δεν θα έχει νόημα αν η Ομόνοια βελτιώθει και παίξει ποδόσφαιρο τον Δεκέμβριο ή τον Φεβρουάριο. Το να φύγει ο Καϊάφας και να έρθει κάποιος άλλος να δουλέψει πάνω στο ίδιο σύστημα δεν θα οδηγήσει πουθενά. Σιγουρα, έχει και ο Καϊάφας τις ευθύνες του και μάλιστα πολύ μεγάλες, τόσο για τον κακό προγραμματισμό, όσο και για το ότι αδυνατεί να πάρει εκείνο που πρέπει να πάρει από την ομάδα του, αλλά οι μεγαλύτερες ευθύνες βρίσκονται αλλού. Σε εκείνους που διαχειρίζονται (διοικητικά) και σχεδιάζουν την πορεία της… Οι κατά καιρούς αναδιαρθρώσεις (φύγε εσύ, έλα εσύ) δεν έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα. Επανασχεδιασμό σε λευκή κολλά χρειάζεται η Ομόνοια.
