Μια ζέστη, μια κρύο. Μια έτσι, μια αλλιώς. Αυτή είναι η εικόνα της φετινής ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Μια πολύ μέτρια εικόνα, μια ομάδα με συνεχή σκαμπανεβάσματα, μια ομάδα που δεν μπορεί να βρει ρυθμό, να σταθεροποιήσει την απόδοση της (έστω και αν φθάσαμε στο τέλος του α’ γύρου…), να αποδώσει σε συνεχόμενα παιγνίδια καλό ποδόσφαιρο, να «κολλήσει» δυο-τρεις σερί επιτυχίες.
Της Στέλλας Σωκράτους / sport-fm.com.cy
Εκεί που λες ότι πάει κάτι να γίνει (έχοντας καλή παρουσία ή και θετικό αποτέλεσμα), έρχεται η επόμενη… στραβή και διαφοροποιεί εντελώς το σκηνικό. Από… γκέλες και σοβαρά λάθη, άλλο τίποτα φέτος η ΟΜΟΝΟΙΑ. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη φορά που βλέπουμε το ίδιο… έργο από τους «πράσινους».
Δυστυχώς η εικόνα της ομάδας –σε ακόμη ένα παιγνίδι φέτος- δεν αφήνει περιθώρια για κάποια διάκριση. Δεν αφήνει καθόλου αισιόδοξα μηνύματα για τη συνέχεια, γιατί και η νίκη να έρθει στον επόμενο αγώνα, σίγουρα θα χάσει βαθμούς στον μεθεπόμενο ή στην παρακάτω αναμέτρηση.
Οι ποδοσφαιριστές –οι πλείστοι- εξ αυτών είναι μακριά από τις πραγματικές δυνατότητες τους, με αποτέλεσμα η απόδοσή τους να κυμαίνεται κάτω του μετρίου. Συν αυτού κυριεύονται από απίστευτο άγχος και νευρικότητα και δεν μπορούν να λειτουργήσουν με καθαρό μυαλό. Ειδικά όταν δεχθούν πρώτοι γκολ -και ως συνήθως από δικά τους λάθη…- χάνονται και δίνουν το δικαίωμα στο κάθε αντίπαλο, δυνατό ή αδύνατο, να διεκδικεί βαθμολογικό κέρδος. Το ακόμη πιο δυσάρεστο, είναι ότι αυτό συμβαίνει συνήθως μέσα στην έδρα τους, την οποία φέτος δεν μπορούν με… τίποτα να εκμεταλλευτούν.
Ο νέος προπονητής προσπαθεί προφανώς να αλλάξει κάποια πράγματα, να διαφοροποιήσει κάπως την κατάσταση, αλλά θέλει και τη βοήθεια των ποδοσφαιριστών. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα. Δεν φτάνει να θέλουν μόνο δυο-τρεις. Πρέπει να το θέλουν όλοι για να μπορεί να αλλάξει η κατάσταση…
