Σε αυτή την κατηγορία δημοσιεύονται απόψεις από αναγνώστες. Δημοσιεύσουμε κάθε άποψη που θα μας σταλεί με την προϋπόθεση πως θα τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες του λόγου και να είναι ενυπόγραφη (έστω με κάποιο ψευδώνυμο).
Ξεκινώ με την άποψη που λέει ότι, αν θέλεις να λέγεσαι το μεγαλύτερο αθλητικό σωματείο στον τόπο οφείλεις τουλάχιστον να διαθέτεις αξιόμαχα σύνολα παιχτών ανεξάρτητα αθλήματος. Να βγάζεις προς τα έξω μια εικόνα σοβαρή, αξιοπρεπή, αξιόπιστη. Να παλεύεις έχοντας πυξίδα την ιστορία σου καθώς και τον σκοπό ίδρυσης σου, μα πάνω από όλα έχοντας επίγνωση του τι εκφράζεις και τι αντιπροσωπεύεις στο αθλητικό στερέωμα του τόπου.
Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι διαχρονικά ως σωματείο έχουμε επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στο ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας. Εν μέρει λογικό θα πει κανείς. Το ποδόσφαιρο αποτελεί τον βασιλιά των σπορ, το όπιο των λαών όπως λέγεται, ενώ παράλληλα στην Κύπρο ως άθλημα έχει την μεγαλύτερη ιστορία και μεγαλύτερη απήχηση στις τάξεις της κοινωνίας. Αλήθεια είναι επίσης ότι μπορεί να φέρει μεγαλύτερα οικονομικά έσοδα στο σωματείο ως αποτέλεσμα της εμπορικής αξίας που απέκτησε τις τελευταίες δεκαετίες.
Ας περάσουμε στην ουσία του άρθρου όμως. Δυστυχώς διαχρονικά τα τμήματα του σωματείου μας πέραν του ποδοσφαιρικού αποτελούν ξεκάθαρα τους φτωχούς συγγενείς που επιβιώνουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στηριζόμενοι σε μεγάλο βαθμό (αν όχι και αποκλειστικά) στην όρεξη, το μεράκι, το πάθος, μερικών αξιοθαύμαστων Ομονοιατών. Ακόμα και οι επιτυχίες των τελευταίων ετών του τμήματος Φούτσαλ δεν αποτελούν αποτέλεσμα ενός κεντρικού σχεδιασμού από το σωματείο αλλά είναι μια υπέρβαση ενός οραματιστή και περήφανου Ομονοιάτη του επικεφαλή του τμήματος Αντώνη Ζυμαρά και των συνεργατών του. Γεγονός είναι επίσης ότι σημαντικότατο ρόλο στις επιτυχίες του τμήματος φούτσαλ διετέλεσαν και οι οργανωμένοι οπαδοί της Θύρας 9.
Η πρόσφατη παραίτηση του κ. Χριστόφορου λόγω της αθέτησης δεσμεύσεων από το Δ.Σ. σχετικά με χορηγίες που έπρεπε να δοθούν στα τμήματα καλαθόσφαιρας και πετόσφαιρας καθώς και οι σαφής υπόνοιες περί υπόσκαψης και παραγκώνισης του ιδίου από μέλη του Δ.Σ αποτελούν το επιστέγασμα της διαχρονικής αδιαφορίας και απαξίωσης των άλλων τμημάτων του Σωματείου.
Εάν θεωρήσουμε ότι η παρούσα χρονική περίοδος που βιώνουμε είναι περίοδος ανασυγκρότησης, επανασχεδιασμού, αναθεώρησης νοοτροπιών και διαδικασιών στο σωματείο μας. Τότε στον διάλογο και τις συζητήσεις μας πρέπει να εντάξουμε και το θέμα της αναβάθμισης ενδυνάμωσης και των άλλων τμημάτων του σωματείου σε κάθε επίπεδο.
Πρέπει επιτέλους να αναρωτηθούμε όλοι μας.
Θέλουμε ένα σωματείο δύο η τριών ταχυτήτων;
Θέλουμε να λεγόμαστε το μεγαλύτερο Αθλητικό Σωματείο στο τόπο η απλά αρκούμαστε στον τίτλο του ποδοσφαιρικού σωματείου;
Θέλουμε να έχουμε ισχυρή παρουσία σε όλα τα αθλήματα όπως αρμόζει στην ιστορία του σωματείου μας, αλλά και στον μεγάλο Πράσινο Λαό η απλά μια τυπική παρουσία;
Για να είμαστε ρεαλιστές δεν μπορούν να αλλάξουν όλα σε μέρες η ακόμα σε μήνες, αυτό που χρειάζεται είναι ένα πλάνο ετών με τελικό σκοπό να καταστήσει όλα τα τμήματα του σωματείου ανταγωνιστικά – ισχυρά με πρωταγωνιστικούς στόχους. Χρειάζεται όραμα και θέληση και να είστε σίγουροι ότι ο κόσμος θα ακολουθήσει.
Η αλλάζουμε ή τα βουλιάζουμε.
Β.Β.
