Δεν έχουν ψευδαισθήσεις οι ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ. Ήξεραν πως από τη στιγμή που ο προγραμματισμός του καλοκαιριού πλήγωσε την ομάδα, από τη στιγμή που η χρονιά δεν μπήκε καλά για διάφορους λόγους, πολύ δύσκολα θα διεκδικούσαμε το πρωτάθλημα. Πολύ δύσκολα επίσης θα βλέπαμε ποδόσφαιρο αντάξιο του ονόματος μας και των δυνατοτήτων μας. Από τον ρεαλισμό όμως, μέχρι αυτό που είδαμε τη Κυριακή το απόγευμα, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Γιατί δεν είναι ακραίο να απαιτεί ο ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ να βλέπει τουλάχιστον συνέπεια στη βελτίωση και συνέχεια στη σκληρή δουλειά. Είναι αυτονόητο πως ζητά να βλέπει ποδοσφαιριστές που αντιλαμβάνονται που αγωνίζονται και δεν θεωρούν επίτευγμα ότι ανέβηκαν από τη 5η θέση στη 4η. Και εννοείται ότι ξενερώνει όταν βλέπει εμφανίσεις σαν αυτή της Πάφου. Άνευρη, άψυχη, τακτικά απειθάρχητη, μια ομάδα που τον τελευταίο 1 μήνα έκτισε ακριβώς στην συγκέντρωση και την οργάνωση ένα καλό σερί.
Έχουμε φάει πολλά ξενερώματα στο κεφάλι την τελευταία 5ετία, τόσα που χάσαμε το μέτρημα. Είμαστε σε σημείο που το μόνο που απαιτούμε είναι σεβασμός στις προσπάθειες του κόσμου και αντίληψη του βάρους της φανέλας. Εμφανίσεις σαν τη προχθεσινή είναι μη αποδεκτές. Και πρέπει να το αντιληφθούν όλοι όσοι απαρτίζουν την ΟΜΟΝΟΙΑ, κανένα οικονομικό πρόβλημα και κανένας προγραμματισμός δεν δικαιολογούν ντροπιαστικές ήττες.
