Αδέρφια ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ,
9 Ιουνίου 1990. Ο πρώτος αγώνας ως φίλαθλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Σε ηλικία μόλις 5 χρονών, βρέθηκα στο Τσίρειο Στάδιο για τον τελικό κυπέλλου με τη Νέα Σαλαμίνα. Ο πρώτος μου αγώνας δεν συνοδεύτηκε με νίκη, αλλά με ήττα 3-2. Ήταν όμως αρκετή για να αρχίσει μια όμορφη διαδρομή η οποία σταμάτησε φέτος το καλοκαίρι…
Πέρασα πολλά ως φίλαθλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Πέρασα χαρές, λύπες, μεγάλες νίκες, κάποιες μεγάλες ήττες τις οποίες προτιμώ να μην θυμάμαι… Συνέχισα όμως να είμαι εκεί. Από το Μακάρειο και Παλιό ΓΣΠ, σε Τσίρειο, ΓΣΖ, Αμμόχωστος, Δασάκι, Παραλίμνι, Πάφο και σε έδρες σε μικρά χωριά όποτε τύχαινε για το θεσμό του Κυπέλλου.
Υπήρξα μέλος της Θύρα 9, όχι κάθε χρονιά, αλλά πάντα τους στήριζα, διότι σπάνια έτυχε να μην συμφωνήσω σε αποφάσεις τους. Προσπάθησα πάντα μου να στηρίζω διοικήσεις, μέχρι που δεν πήγαινε άλλο.
Μεγάλωσα με τον πατέρα μου να μου λέει για της ένδοξες στιγμές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, για το πως και το γιατί δημιουργήθηκε. Έβλεπα σε βιντεοκασέτες παλιά στιγμιότυπα, με τα μεγάλα ονόματα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Εκείνα τα ονόματα που φρόντισαν οι αντίπαλοι τους να τρέμουν βλέποντας το ένδοξο ΤΡΙΦΥΛΛΙ.
Πλέον τα τελευταία χρόνια όλα αυτά άλλαξαν. Πλέον η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είναι το μεγαθήριο που ήταν κάποτε. Πλέον μέχρι και οι μικρές ομάδες που έρχονταν Μακάρειο και ΓΣΠ και διερωτούνταν αν θα φάνε λιγότερα από πέντε ή περισσότερα, έρχονται μέσα στην έδρα μας (προσωπικά ποτέ δεν λογάριασα το ΓΣΠ ως έδρα) και μας πιέζουν να μας νικήσουν. Πλέον ομάδες όπως η Πάφος, ο Άρης, η Δόξα μας κόβουν βαθμούς και μας κάνουν και εμάς να φαινόμαστε ομάδα μικρού βεληνεκούς.
Το πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση όλοι το ξέρουμε. Όποιος δεν βλέπει τους λόγους που η ΟΜΟΝΟΙΑ φτάνει κάθε χρόνο ένα βήμα πριν το κλείσιμο, τότε ή που δεν βλέπει την πραγματικότητα ή που απλά με το συμπάθιο είναι αρνί.
Έχοντας στον τιμόνι της προεδρίας έναν άνθρωπο που ξεκίνησε την καταστροφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Καταφέραμε μετά από πολλές διαμαρτυρίες να τον «φάμε» και για να μαντρίσουν και τα αρνιά τους ελέω προεδρικών εκλογών, έβαλαν τον Μιλτιάδη στη θέση του, ο οποίος κατάφερε και έφερε 1 πρωτάθλημα και 2 κύπελλα στην ομάδα, χρεώνοντας την όμως με 30 εκατομμύρια ευρώ.
Στο τέλος έφυγε και αυτός κατατρεγμένος και με οικονομικές απώλειες, τόσο στη δουλειά του αλλά και στην προσωπική του ζωή. Θα τολμήσω να πω πως είναι ο τελευταίος που φταίει. Και αυτός άκουσε «άλλους» και ανάλαβε αυτή τη θέση, μόνο που οι συνεργάτες του τον εκμεταλλεύτηκαν με το χειρότερο τρόπο. Πόσα παλτά ήρθανε ως οι παίκτες σωτήρες και ακόμα τους χρυσοπληρώνουμε (Χριστάκη Γεωργίου σιερετούμεν).
Με τη φυγή του Μιλτή και την ανάληψη καθηκόντων από τον Στέλιο Μυλωνά ως πρόεδρος του σωματείου, τα πράγματα έδειχναν να φτιάχνουν λίγο. Έφερε στην ομάδα έναν άνθρωπο που κακώς είχε διωχθεί την πρώτη φορά από τον Σεραφείμ, τον μεγάλο Τόνι Σαβέβσκι, ο οποίος με χίλια δυο ζόρια και έχοντας να αντιμετωπίσει όλα τα οικονομικά προβλήματα της ομάδας, κατάφερε να κάνει την ομάδα να παίζει όμορφο ποδόσφαιρο και να ρίχνει τριάρες και τεσσάρες στους διεκδικούντες του τίτλου. Ακόμα ο Μυλωνάς κατάφερε να κάνει κάτι που απέτυχαν οι προκάτοχοι του, να συσπειρώσει τον κόσμο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει όλες εκείνες τες συνελεύσεις που είχαν ως τελικό αποτέλεσμα να μαζευτεί ένα ποσό γύρω στα 3 εκατομμύρια για κριτήρια Μαρτίου.
Δυστυχώς όμως και ο Μυλωνάς έκανε στο τέλος της ημέρας το ίδιο λάθος με τους προκατόχους του… Εμπιστεύτηκε εκείνους τους «άλλους» με αποτέλεσμα ότι κατάφερε να χτίσει σε διάστημα 8 μηνών να το διαλύσει αρχίζοντας με την κάκιστη απόφαση για αποδέσμευση του Σαβέβσκι.
Η συνέχει γνωστή. Οι πρώην πρόεδροι ήρθαν ως οι σωτήρες του σωματείου και βάζοντας τα μέσα στις «Δημοκρατικές» εκλογές όπως λένε οι ίδιοι, κατάφεραν να νικήσουν τον αντίπαλο συνδυασμό. Η ευκαιρία για αλλαγή χάθηκε για ακόμη μια φορά.
Κλείνοντας τον δεύτερο χρόνο της δεύτερης θητείας του, ο γέρο Σεραφείμ το μόνο που κατάφερε και θα μείνει, είναι η μεγάλη κόντρα που ξεκίνησε με τον περισσότερο κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Μπορεί να κατάφεραν να κάνουν κάποια μικρή πρόοδο στα οικονομικά, αλλά κατάφεραν να ρίξουν την ομάδα σε τέταρτες και πέμπτες θέσεις τις οποίος άκουσον άκουσον τις θεωρούν και επιτυχία.
Κύριοι, πλέον τα ψέματα τελείωσαν. Το ότι 30-40 αρνιά σας σ φυρούν όταν οι οργανωμένοι και όχι μόνο φωνάζουν για να φύγετε και εσείς και μαστόροι σας και να μας αφήσετε ήσυχους δε σημαίνει πως σας θέλουν όλοι!! Σας βαρεθήκαμε σας σιχαθήκαμε και εσάς και το βρομόκομμα σας!! Οι τακτικές σας έκαναν την ΟΜΟΝΟΙΑ τον άλλοτε φόβο και τρόμο του κυπριακού ποδοσφαίρου μια ομαδούλλα της σειράς. Και το κακό με την όλη κατάσταση, εσάς σας αρέσει κιόλας!!
Καλό όλο τον αγνό κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να σταθούμε όλοι πλάι στην ΘΥΡΑ 9 και να παλέψουμε για την λευτεριά της αγάπης μας!! Μακριά από κομματικούς ζυγούς και κομματικές σκοπιμότητες, να αρχίσουμε σιγά σιγά να επαναφέρουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ εκεί που της αξίζει. Στον θρόνο της!!
Αν δε λευτερωθούμε όμως…. Τα χειρότερα έρχοντε…. Εγώ προσωπικά, από το 1990, για πρώτη φορά δεν πάτησα φέτος στο γήπεδο και αρνήθηκα πεισματικά να δώσω έστω και 1 σεντ σε αυτή τη διοίκηση. Εγώ συνένοχος δεν γίνομαι. Ξεκουμπιστείτε και εσείς και οι που πάνω σας, αφήστε επαγγελματίες, νέους και με φιλοδοξίες να αναλάβουν και τότε θα με πείσετε και εμένα και πολλούς άλλους να επιστρέψουν πίσω στο γήπεδο.
Όσο αφορά εκείνο το κόμμα, το τάχα κομμουνιστικό, το τάχα αριστερό, καλύτερα να αρχίσετε να ψάχνετε πως πραγματικά είναι ένα κομμουνιστικό κόμμα και μην διερωτηθείτε για τα χαμηλά ποσοστά που θα έχετε τον Μάη. Ακόμα και τα πιο πιστά αρνιά σας άρχισαν να ξυπνούν.
Αφήστε μας ήσυχους, αφήστε την αγάπη μας ήσυχη και ίσως καταφέρετε να γλυτώσετε ότι σώζετε.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ
Κωνταντίνος
