Εδώ και καιρό σκεφτόμαστε να γράψουμε 2 πράγματα σχετικά με αυτό το θέμα. Αναβάλλαμε διαρκώς λόγω των αγωνιστικών υποχρεώσεων αλλά δεν μπορούμε άλλο να σωπάμε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα (υπάρχουν προφανώς και άλλα) που βρίσκουμε στην ΟΜΟΝΟΙΑ αυτή τη στιγμή, είναι στη νοοτροπία. Αμφιβάλλουμε αν υπάρχουν 10 παίκτες που να αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε, τις απαιτήσεις που έχουμε από αυτούς, τη δίψα για ένα τίτλο. Και αυτοί που αντιλαμβάνονται, προφανώς αδυνατούν να τα μεταδώσουν στους υπόλοιπους.
Στο γήπεδο βλέπουμε μέτριες έως κακές εμφανίσεις, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Βλέπουμε έλλειψη πάθους, τα αποτελέσματα δεν είναι τα θεμιτά. Λίγες ώρες μετά, βλέπουμε μαζικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σαν να μην τρέχει τίποτα. Εξορμήσεις μετά από ήττες, χαμόγελα και lifestyle φωτογραφήσεις, γενικά έχουμε την εντύπωση πως κάποιοι πρώτα νοιάζονται να το παίζουν ποδοσφαιριστές και μετά να είναι πραγματικά. Και όσο η εικόνα είναι κακή στο γήπεδο, όλα όσα έχουμε περιγράψει μοιάζουν με πρόκληση.
Κάποιοι ποδοσφαιριστές γεννιούνται επαγγελματίες, γεννιούνται πρωταθλητές, το έχει ο χαρακτήρας τους. Άλλοι έχουν ταλέντο, αλλά δεν είναι τόσο εργατικοί ή στοχοπροσηλωμένοι. Την δεύτερη κατηγορία, μια ποδοσφαιρική ομάδα είτε τους καθαρίζει, είτε φροντίζει να τους συνετίσει και στην ΟΜΟΝΟΙΑ έχουμε ΠΡΟΦΑΝΩΣ αποτύχει στο τομέα αυτό. Ο κόσμος πεθαίνει για ένα τίτλο και άλλοι πάνε να μας πεθάνουν επειδή ζουν στη κοσμάρα τους. Πραγματικά περιμένουμε να δούμε ποδοσφαιριστές να αντιλαμβάνονται που παίζουν, ποιον εκπροσωπούν και ποιες απαιτήσεις έχουμε. Υπάρχει κανείς να τους το περάσει; Γιατί ως τώρα έχουμε την εντύπωση πως όχι.
Εδώ και κάποιες μέρες στην ομάδα έχει ενταχθεί ο Νίκος Νταμπίζας. Έχει κάνει πρωταθλητισμό, έχει δουλέψει στο υψηλότερο επίπεδο, ξέρει τις θυσίες που απαιτούνται για να γίνεις πρωταθλητής. Έχουμε την εντύπωση πως πρώτα πρέπει να δουλέψει στη νοοτροπία, να δώσει κατευθύνσεις, να βάλει στόχους και να τους απαιτήσει. Να προσπαθήσει να διορθώσει τη κατάσταση γιατί φαίνεται πως οι εκπτώσεις στα θέλω μας, είχαν σοβαρό αντίκτυπο στη νοοτροπία μας την οποία η διοίκηση αδυνατεί να διορθώσει. Και κύριε Νταμπίζα, ότι δεν λύνεται κόβεται. Άλλωστε είναι τόσο κακή η εικόνα που αδυνατούμε να βρούμε πρότυπα.
