Ξέσπασαν οι παίκτες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με το τέλος του παιχνιδιού, αφού τον τελευταίο καιρό ήταν συνεχώς κάτω από πίεση και τα αποτελέσματα δεν ήταν τα θεμιτά. Οι ποδοσφαιριστές της ομάδας μας πανηγύρισαν με τη ψυχή τους την ανατροπή, με κάποιους να παρασύρονται κιόλας πετώντας φανέλες στη κερκίδα. Η νίκη ήταν πολύ σημαντική, ολόκληρη η ομάδα την ήθελε και ήταν κάτι που φάνηκε πολύ από την αντίδραση με το τελικό σφύριγμα.
Καλό και θεμιτό το ξέσπασμα, ειδικά ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Ταυτόχρονα πρέπει όλοι να έχουν στο μυαλό ότι δεν έχει επιτευχθεί απολύτως τίποτα ακόμα. Ο πρώτος και κύριος στόχος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ο τίτλος του πρωταθλητή, δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα φέτος. Επιβάλλεται να κλειδωθεί ο δεύτερος που είναι το κύπελλο και ο τρίτος (με οποιαδήποτε οδό) που είναι η έξοδος στην Ευρώπη. Τα επόμενα πανηγύρια πρέπει να είναι τότε, όταν θα έχουμε πραγματικά πετύχει κάτι. Άντε και ενδιάμεσα, όταν κερδίσουμε τον αιώνιο μιας και η νίκη θα είναι ιστορικής σημασία.
Ότι γράφαμε πριν το ματς, ισχύει και σήμερα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει τεράστιες δυνατότητες, παρουσίασε όμως όλη τη χρονιά σημάδια απώλειας προσανατολισμού. Σπάνια είμαστε όσο συγκεντρωμένοι θα έπρεπε στα θέλω μας κι αυτό πρώτιστα αγγίζει όσους απαρτίζουν την ομάδα από οποιοδήποτε πόστο. Η χθεσινή νίκη είναι ένεση ψυχολογίας και το πρώτο βήμα για να επιτευχθούν οι στόχοι. Το επόμενο και πιο καθοριστικό, είναι η συγκέντρωση στους στόχους και η λύσσα για να επιτευχθούν.
υ.γ. Αρκετοί φίλοι αντέδρασαν έντονα στην εικόνα παικτών να πανηγυρίζουν έντονα την ανατροπή και την ανάβαση στη 3η θέση. Όντως, η ΟΜΟΝΟΙΑ τέτοια πανηγύρια πρέπει να τα κάνει μόνο όταν κατακτά τίτλους, να μην αφήσουμε άλλο το DNA μας να αλλοιωθεί. Ας φροντίσουμε λοιπον το χθεσινό ξέσπασμα να αποδειχθεί πως ήρθε αποκλειστικά λόγω της πίεσης και της ανατροπής, που στο τέλος ήταν σημαντική και πως τα πραγματικά πανηγύρια θα γίνουν όταν κατακτήσουμε το κύπελλο.
