Τρίτη συνεχόμενη ήττα από το Αποέλ, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Σε όλα αυτά τα ματς, η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν κατώτερη των περιστάσεων. Στο πρώτο και στο τρίτο ήταν ωσεί παρούσα στο γήπεδο, ενώ στο δεύτερο, έχασε μεν από εκείνο το τυχερό γκολ του Βάντερ, έξι λεπτά πριν τη λήξη (θυμάστε το δοκάρι και την απίστευτη τροχιά που πήρε η μπάλα μετά το ριμπάουντ από το σουτ στο δοκάρι), αλλά είχε προηγηθεί στο 35’ με το Μπεμπέ, στο τέλος όμως, αποχώρησε ηττημένη από το γήπεδο.
Του Πέτρου Παπαγιώργη, 24sports.com.cy
Το χθεσινό ματς γινόταν κάτω από τους καλύτερους για την ΟΜΟΝΟΙΑ οιωνούς. Σπουδαίες εκτός έδρας νίκες, με εκπληκτικές εμφανίσεις, τις καλύτερες της σεζόν, παλικαρίσια πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου και γήπεδο, σχεδόν πράσινο, με τον κόσμο να ζητά επιτακτικά τη νίκη.
Αλλά η ΟΜΟΝΟΙΑ, επανήλθε στην αβάσταχτη μετριότητα της. Κατοχή της μπάλας, χωρίς ρυθμό και ουσία. Ποδοσφαιριστές, στην πλειοψηφία τους άνευροι και ας μπήκαν στο γήπεδο με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Δεν υπάρχει σοβαρή δικαιολογία για τη χθεσινή νωθρή αγωνιστική παρουσία. Όχι ότι ο αντίπαλος ήταν καλύτερος. Κάθε άλλο. Είχε μάλιστα τέτοιο πρόσωπο και αγωνιστικό προσανατολισμό, που προσφερόταν σχεδόν ιδανικά για μια εμφάνιση επιβολής και νίκη.
Το σενάριο εξελίχθηκε μονότονα και με ψυχοφθόρο τρόπο, πανομοιότυπο για την ΟΜΟΝΟΙΑ. Άλλη μια ήττα με την ομάδα να συνεχίζει επί μακρόν να αγνοεί τη νίκη σε ντέρμπι με το Αποέλ. Στις 6 Απριλίου του 2013, έχει κερδίσει ντέρμπι «αιωνίων» για τελευταία φορά. Έχουν, δηλαδή, περάσει από αυτήν τη νίκη, πάνω από τρία χρόνια. Μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της ομάδας, παραμένει ανοικτή. Και όσο δεν γυρίζει… …
ΥΓ. Το μόνο θετικό στοιχείο που εντοπίζει κανείς για την ΟΜΟΝΟΙΑ από το χθεσινό ματς, είναι ότι βαθμολογικά η ήττα δεν είχε σοβαρές συνέπειες αφού σε συνδυασμό με την ήττα της Ανόρθωσης η διαφορά των 5 βαθμών διατηρήθηκε. Παρηγοριά στον άρρωστο…
