Ανεξάρτητα από ότι καθυστέρησε να γίνει, η Αψίδα Οικονομικής Βοήθειας ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει και το αποτέλεσμα βγήκε ωραίο. Η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι σήμερα ανοικτή γιατί το 2013, ο κόσμος της, ο μεγάλος ΛΑΟΣ της την κράτησε ανοικτή. Και αυτό πλέον θα μείνει για πάντα στο σπίτι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, στο Ηλίας Πούλλος.
Είναι πραγματικά ωραίο το συναίσθημα να ξέρεις πως κάπου καταγράφεται το όνομα σου, ανάμεσα σε αυτούς που έσωσαν αυτό το μεγάλο σύλλογο. Είναι επίσης σημαντικό να πούμε πως υπάρχουν και πολλοί ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ των οποίων η βοήθεια ήταν εξίσου σημαντική, αλλά δεν είχαν την ευχέρεια να δώσουν 1000 ευρώ. Και αυτοί να ξέρουν μέσα τους, ότι συνείσφεραν το ίδιο, έβαλαν και αυτοί το χέρι τους για να κρατηθεί ανοικτή η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Βλέποντας την αψίδα, θυμηθήκαμε τις εποχές που τρέχαμε να μαζέψουμε λεφτά. Τότε που είμαστε με το ένα πόδι μέσα στο τάφο, αλλά δεν σκύψαμε ποτέ, δεν τα παρατήσαμε ποτέ. Γιατί είμαστε τότε ενωμένοι και ενωμένους δεν μας τρομάζει τίποτα. Ενωμένοι πρέπει να πάμε και στον τελικό, ενωμένοι να σηκώσουμε τη κούππα. Και το πρώτο μέλημα της νέας διοίκησης, από όποιους και αν αποτελείται, επιβάλλεται να είναι να βρει τους τρόπους να επιτύχει την ενότητα.
