Η ΟΜΟΝΟΙΑ το πρώτο 20λεπτο δεν ήταν στο γήπεδο, που έμοιαζε κατήφορο. Από κει και πέρα ισοζύγισε το ματς, μέχρι το τέλος του ημιχρόνου όμως, είχε μηδέν τελικές προσπάθειες στο τέρμα και γενικώς ελάχιστες φάσεις. Στο 46′ λίγο πριν αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο, ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ βρίσκει τη δύναμη να φωνάξει επανειλημμένα “ΟΜΟΝΟΙΑ ΛΑΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟ”. Μετά το γκολ της ομάδας, οι Απολλωνίστες βλέπουν το ΛΑΟ αποσβολωμένοι και την ομάδα μας να παρασύρεται από αυτόν. Για να την σταματήσουν ρίχνουν σωρεία φωτοβολίδων. Αλλά ο ΛΑΟΣ συνεχίζει.
Μόνος συνεπής εδώ και πολλά χρόνια είναι ο κόσμος. Είναι ο μόνος που δίνει πάντα το παρών του, που καταπίνει τις πίκρες και προχωράει μπροστά. Και σήμερα στο Τσίρειο ήταν ο κορυφαίος παίκτης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αλλά δεν ξέρουμε πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Σήμερα ο ΛΑΟΣ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μπορεί να πάει σπίτι του ήσυχος με τη συνείδηση του πως έκανε αυτά που έπρεπε, θα πάει όμως και σπίτι του λυπημένος με το κεφάλι σκυμμένο. Το μισό του πάθος να είχαν οι παίκτες, τη μισή πίστη και όραμα να είχαν όσοι ηγούνται, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.
