Διαβάστε πώς η Σουόνσι ξεπέρασε τα οικονομικά της προβλήματα, για τους οπαδούς της που κατέχουν το 20% και τις εξαιρετικές της αγορές όπως ο Μίτσου. Αφιέρωμα του sport24.gr.
Το πρώτο μεγάλο τρόπαιο στην ιστορία της πανηγύρισε την Κυριακή η Σουόνσι, η οποία με τον πλέον πειστικό τρόπο έκανε δικό της το αγγλικό Λιγκ Καπ.
Μπορεί για κάποιους αυτό να ήταν εξ αρχής αυτονόητο, αφού αντίπαλός της ήταν μία ομάδα τέταρτης κατηγορίας, αλλά η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτή την άποψη.
Άλλωστε η Μπράντφορντ ήταν εκείνη που απέκλεισε κατά σειρά τις Γουίγκαν, Άρσεναλ και Άστον Βίλα για να φτάσει ως το “Γουέμπλεϊ”. Ωστόσο, εκεί συνάντησε μία εξαιρετική ομάδα που δεν της άφησε κανένα περιθώριο. Τη διέσυρε με 5-0, κατέγραψε τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία των τελικών του θεσμού και έγινε η 23η ομάδα που κατακτά το εν λόγω τρόπαιο (πολυνίκης η Λίβερπουλ με 8 τίτλους).
Όταν άγγιξε τη διάλυση
Μπορεί αυτή τη στιγμή όλοι στην Αγγλία και την Ουαλία να θαυμάζουν τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται η Σουόνσι, όμως, κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί αυτή την εξέλιξη στην αρχή της προηγούμενης δεκαετίας. Το 2001 υποβιβάστηκε στην τρίτη κατηγορία και μέσα σε διάστημα ενός χρόνου πέρασε διάφορες διοικητικές αναταραχές και ανακατατάξεις. Το 2003 βρέθηκε στην τελευταία θέση της τέταρτης κατηγορίας, αλλά κατάφερε να σωθεί ακριβώς την τελευταία αγωνιστική και να μείνει στις επαγγελματικές κατηγορίες νικώντας τη Χαλ με 4-2.
Γήπεδο και πλάνο
Έφτασε, λοιπόν, στον πάτο αλλά κατάφερε να σηκωθεί. Το 2005 ανέβηκε στη League One και έκανε το πρώτο αποφασιστικό βήμα για τη θεαματική εκτόξευση που θα ακολουθούσε. Άφησε το “Βετς Φιλντ” και πήγε στο νέο της γήπεδο το “Λιμπερτί”. Στη συνέχεια στηρίχτηκε σε μία συγκεκριμένη φιλοσοφία, έχτισε πάνω σε αυτή και δικαιώθηκε.
Πίστεψε αρχικά σε έναν πρώην παίκτη της, τον Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, νυν τεχνικό της Γουίγκαν, και του έδωσε την ευκαιρία να γίνει προπονητής. Εκείνος εκσυγχρόνισε την ομάδα και το στυλ παιχνιδιού της και την ανέβασε στην Championship συγκεντρώνοντας 92 βαθμούς, τους περισσότερους που έχει μαζέψει ποτέ σε επαγγελματικό αγγλικό πρωτάθλημα ομάδα της Ουαλίας.
Τον Ισπανό τεχνικό διαδέχτηκε ο Μπρένταν Ρότζερς, νυν προπονητής της Λίβερπουλ, ο οποίος εξέλιξε την ομάδα που βρήκε. Έβαλε στο DNA της το tiki-taka, το παιχνίδι των συνεχόμενων πασών, της κίνησης και της πίεσης ψηλά και ανάγκασε τον αγγλικό Τύπο να υποκλιθεί και να χαρακτηρίσει τους “κύκνους” Swansealona από το Μπαρτσελόνα.
Η Σουόνσι πήρε μέσω του τελικού των play-offs το εισιτήριο για την Πρέμιερ Λιγκ και έγινε η πρώτη ουαλική ομάδα που συμμετέχει σε αυτή τη διοργάνωση. Στην πρώτη της χρονιά συνέχισε να εντυπωσιάζει με το ποδόσφαιρο που έπαιζε, χωρίς να καταφέρνει κάποιες φορές να μετατρέπει το θέαμα σε ουσία.
Το καλοκαίρι έχασε τον προπονητή της, έχασε τον Τζο Άλεν που ακολούθησε τον Ρότζερς στη Λίβερπουλ, όπως και τον Σκοτ Σινκλέρ, που πήγε στη Μάντσεστερ Σίτι. Οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα του συλλόγου, όμως, δεν πανικοβλήθηκαν. Ήθελαν να συνεχίσουν αυτό το ισπανικό μοντέλο (ως προς τον τρόπο παιχνιδιού) και έπεισαν τον ισπανοαναθρεμμένο Μίκαελ Λάουντρουπ να αναλάβει. Εκείνος έβαλε τις δικές του πινελιές, διατήρησε τη φιλοσοφία του Ρότζερς και έκανε τη Σουόνσι πιο κυνική. Το αποτέλεσμα; Να κατακτήσει ο σύλλογος για πρώτη φορά στην εκατονταετή ιστορία του το Λιγκ Καπ και να είναι στην ένατη θέση της Πρέμιερ Λιγκ.
Στήριγμά της οι οπαδοί
Στο Νησί οι οπαδοί είναι πολλές φορές πραγματικό στήριγμα για τις ομάδες, τις οποίες βοηθούν στις δύσκολες στιγμές, ακόμα δηλαδή κι όταν τίποτα δεν πάει καλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι οπαδοί της Σουόνσι, οι οποίοι το 2002 κατάφεραν να πάρουν το 20% του συλλόγου κι ενώ ο σύλλογος περνούσε πάρα πολύ δύσκολες στιγμές.
Έτσι λίγα χρόνια μετά έμελλε να γράψει ιστορία και για έναν ακόμη λόγο, αφού έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ, που είχε διευθυντή συμβουλίου, έναν άνθρωπο εκλεγμένο από τους οπαδούς!
Συν τοις άλλοις, από το 2010 ο σύλλογος συμφώνησε πως όποιος οπαδός αγόραζε διαρκείας αυτομάτως θα γινόταν και μέλος της Swansea City Supporters Trust, η οποία αριθμεί περισσότερα από 15,500 μέλη. Όλοι αυτοί έχουν δικαίωμα ψήφου στις εκλογές της ένωσης, τα εκλεγμένα μέλη της οποίας μπορούν να προτείνουν για διευθυντή της ομάδας ένα άτομο, που από το 2006 είναι ο οπαδός Χιου Κουζ.
Η οικονομική εξυγίανση
Από τη στιγμή που βρήκε τον δρόμο των επιτυχιών θα ήταν δύσκολο να μην έχει καταφέρει να γεμίσει και τα ταμεία της. Χαρακτηριστικό είναι πως πριν λίγους μήνες ανακοίνωσε κέρδη της τάξης των 14.6 εκατομμυρίων λιρών. Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, άλλωστε, που κατάφερε να εξασφαλίσει 5 εκατομμύρια λίρες για την πώληση του προπονητή Μπρένταν Ρότζερς και του τεχνικού του επιτελείου στη Λίβερπουλ.
Οι εκπληκτικές μεταγραφές
Πήρε από τα αζήτητα τον Σκοτ Σινκλέρ, τον πρωταγωνιστή του τελικού των play-offs της Championship το 2011, και τον πούλησε στην πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Σίτι έναντι 8 εκατομμυρίων λιρών. Έναν χρόνο μετά έκανε δικό της τον Γουέιν Ράουτλετζ που δεν είχε θέση στη Νιούκαστλ, ο οποίος αποτελεί βασικό γρανάζι της μηχανής της έκτοτε.
Αγόρασε τον Ντάνι Γκρέιαμ έναντι 3.5 εκατ. λιρών και όταν εκείνος ήθελε μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής τον έδωσε στη Σάντερλαντ βγάζοντας και 1.5 εκατ. λίρες παραπάνω. Επιπλέον, χρειάστηκε μόλις 1.5 εκατ λίρες για να γίνει “κύκνος” ο Μίκαελ Βορμ, ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες της Πρέμιερ Λιγκ.
Φέτος ήταν ακόμη καλύτερη σε αυτόν τον τομέα πραγματοποιώντας την μεταγραφή της σεζόν. Αγόρασε τον Μίτσου δίνοντας μόλις 2 εκατομμύρια λίρες, έναν παίκτη που είναι τρίτος σκόρερ στη φετινή Πρέμιερ Λιγκ με 15 γκολ. Τα ίδια χρήματα χρειάστηκαν για τον Τσίκο Φλόρες, ενώ Κι Σουνγκ Γιανγκ και Πάμπλο Ερνάντεθ έχουν αποδείξει πως άξιζαν τα 5.5 εκατομμύρια λίρες που δόθηκαν για τον καθένα τους.
Αν αναλογιστεί κανείς πως εκτός των προαναφερθέντων παραδειγμάτων μπορεί να βελτιώνει και τους ίδιους τους παίκτες της και να τους πουλάει στη συνέχεια όπως έκανε με τον Τζο Άλεν (τον έδωσε με 15 εκατ. λίρες), τότε καταλαβαίνει πως αξίζει να της βγάλουμε το καπέλο.
Μία ακόμη πρωτιά
Για το τέλος αφήσαμε κάτι ακόμα αξιοσημείωτο, ότι η Σουόνσι είναι η πρώτη ουαλική ομάδα που κατέκτησε το Λιγκ Καπ και θα αγωνιστεί στην Ευρώπη μέσω μίας αγγλικής διοργάνωσης. Ωστόσο, αυτό θα έχει και… επιπτώσεις για την ίδια, η οποία στα ευρωπαϊκά της παιχνίδια δε θα αντιπροσωπεύει την Ουαλία, αλλά την Αγγλία, αφού θεωρείται μέλος της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.
