Θα ξεκινήσουμε επαναλαμβάνοντας πως καθρέφτης για κάθε απόφαση και για κάθε δευτερόλεπτο δουλειάς στην προπόνηση, είναι το γήπεδο. Οι μεταγραφές του Νταμπίζα ως τώρα έχουν φέρει ικανοποίηση, τα μηνύματα που έρχονται από τη δουλειά του Κάρβερ και των συνεργατών του το ίδιο. Πολύ μικρή σημασία θα έχουν όλα αυτά όμως, αν δεν δούμε και εντός των τεσσάρων γραμμών με το χορτάρι τα αποτελέσματα. Καλή η αισιοδοξία λοιπόν, καλύτερη η προσγείωση και η δουλειά.
Έχοντας αναφέρει τα πιο πάνω πάντως, πρέπει να πούμε και πως φαίνεται η διαφορά, όταν τις ποδοσφαιρικές αποφάσεις, παίρνουν άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Έχουμε επαναλάβει 10άδες αν όχι εκατοντάδες φορές τη φράση τη τελευταία 5ετία, όχι γιατί αμφισβητούσαμε ποτέ τις προθέσεις όσον έπαιρναν προηγουμένως τις αποφάσεις, αλλά γιατί η μπάλα προχώρησε, έγινε πιο επιστημονική, πιο επαγγελματική και η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε μείνει πίσω. Τα έργα και οι ημέρες του Νταμπίζα στο πολύ μικρό χρονικό διάστημα που είναι στην ομάδα, είναι απλά η επιβεβαίωση.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ κατάφερε στις προηγούμενες δεκαετίες να μεγαλουργήσει, επειδή πάντα πρωτοπορούσε. Την τελευταία 15ετία ίσως και περισσότερο, έμεινε πίσω από τη στροφή της καινοτομίας και το πλήρωσε. Η έλευση τεχνικού διευθυντή είναι ένα βήμα για να γίνουμε ξανά ριζοσπάστες και αυτοί που οδηγούν την καινοτομία στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Αφού καθιερώσουμε ως θέση και ως θεσμό τον τεχνικό διευθυντή, οφείλουμε όμως να δούμε και πως εκσυγχρονίζουμε τις δομές του σωματείου και όλων των τμημάτων. Έχουμε δουλειά να κάνουμε, μπορούμε όμως ξανά να μπούμε μπροστά.
