Δεν είναι πολλές οι ευχάριστες στιγμές που μπορούμε να θυμηθούμε τα τελευταία χρόνια. Τη στιγμή που ο αιώνιος μας διανύει τα καλύτερα του, εμείς βασανιζόμαστε από τα χρέη που μας δημιούργησε η κακοδιαχείριση και η πλήρης έλλειψη διαφάνειας. Φέτος μπήκαμε όσον αφορά το αγωνιστικό σε νέα εποχή, αφού για πρώτη φορά προσλήφθηκε τεχνικός διευθυντής με πραγματικές αρμοδιότητες τέτοιου, μιας και χειρίζεται αποκλειστικά το ποδοσφαιρικό τμήμα. Η αρχή ήταν δύσκολη, μιας και μείναμε εκτός Ευρώπης νωρίς. Μας νοιάζει πλέον η συνέχεια.
Βρισκόμαστε λιγότερο από δυο εβδομάδες μακριά από την έναρξη του πρωταθλήματος. Από τα φιλικά είναι ξεκάθαρο πως η ομάδα προσπαθεί να βρει ρυθμό και να λύσει τα θέματα της, ενώ ο προγραμματισμός δεν έχει ολοκληρωθεί. Συνειδητά, αφού ο Νταμπίζας είχε πει πως τέτοια εποχή βρίσκεις πιο εύκολα παίκτες και αναμένουμε να φέρει τουλάχιστον τρεις της διαφοράς. Όπως και να έχει, όποτε κι αν ολοκληρωθεί ο προγραμματισμός, όποιοι κι αν έρθουν στο τέλος, είναι σημαντικό να αντιληφθούν όλοι στο ποδοσφαιρικό τμήμα κάτι: φέτος απαιτούμε να μας δώσουν κάτι από τη περηφάνια μας πίσω.
Αυτή η περηφάνια ήταν που κράτησε την ΟΜΟΝΟΙΑ ζωντανή, αφού ενώ όλοι αναγνώριζαν τη κακοδιαχείριση, την έσωσαν από τα χείλη του γκρεμού. Αυτή η περηφάνια μας έσπρωξε στο γήπεδο τόσες φορές κι ας ξέραμε πως η ομάδα είναι υποστελεχωμένη ή πιο παλιά οι παίκτες απλήρωτοι. Αυτή η περηφάνια όμως, έχει δεχτεί απανωτά κτυπήματα τα τελευταία χρόνια και χρειάζεται επιτέλους να τονωθεί, να αναπτερωθεί. Ήδη κόσμος φεύγει και μόνο ένας τρόπος υπάρχει να επιστρέψει: να κάνει η ΟΜΟΝΟΙΑ πορεία αντάξια του ονόματος της, πορεία πρωταθλητισμού. Όχι να βρεθεί πάλι στα μέσα της σαιζόν να τρέχει ξοπίσω τα “αν” και τα “εφόσον”. Ας γίνουν λοιπόν τα πιο πίσω ξεκάθαρα σε όλους, γιατί όπως είπαμε πιο πίσω, είμαστε λιγότερο από δυο βδομάδες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος.
