Από την αρχή η ομάδα μας και κυρίως οι οργανωμένοι οπαδοί μας εναντιώθηκαν σε αυτό το νόμο, αφού έχει ξεκάθαρο στόχο να φακελώσει το κόσμο ανάλογα με τις πεποιθήσεις του. Σε κάποιες φάσεις της χρονιάς, συμπορεύθηκαν μαζί μας απέναντι στη Κάρτα Οπαδού και οι οπαδοί άλλων ομάδων. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης αποφάσισε έτσι κι αλλιώς να προχωρήσει, όμως από τότε έχουν γίνει σόδομα και γόμορα, για αυτό ας βάλουν το νόμο για ύπνο μια και καλή.
Όταν βουλευτές ξεκαθαρίζουν πως “πρόνοιες (του νόμου) έχουν κριθεί αντισυνταγματικές και παράνομες“. Όταν αποκαλύπτουν πως το συνολικό κόστος της όλης υπόθεσης είναι 8 εκατομμύρια και ίσως να τα πληρώσει ο κόσμος! Όταν παραδέχονται πως “ο χειρισμός του όλου θέματος ήταν λανθασμένος, με αποτέλεσμα σήμερα, δικαίως εν μέρει, να υπάρχουν ανησυχίες και επιφυλάξεις, ανάμεσα στο φίλαθλο κοινό.“. Και όταν το τρανό παράδειγμα της Ελλάδας που επέμεναν οι υπέρμαχοι του νόμου να μας πλασάρουν κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος (εδώ δεν ξέρουν αν έχουν πρωτάθλημα στην Ελλάδα) απορούμε γιατί δεν έχουν σκοτώσει ήδη κάθε σκέψη. Και απορούμε πώς θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι ο νόμος θα φέρει οποιαδήποτε αποτελέσματα ή πως δεν θα καταπατά τα δικαιώματα μας.
Οι πολιτικοί ας δουλέψουν στην πρόληψη, αν θέλουν να βοηθήσουν το ποδόσφαιρο να απαλλαγεί από τα επεισόδια. Ας ψάξουν τις αιτίες και ας σταματήσουν να κρύβονται πίσω από λέξεις όπως η “ανωνυμία” και ο “χουλιγκανισμός” για να καλύψουν το γεγονός πως για χρόνια δεν βρήκαν τι πάει Χ. Η νομοθεσία πρέπει να πέσει και είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ.
