Έχει ταλέντο μπόλικο ο Ζίγκι Μπαντιμπάγκα, για αυτό δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία. Είναι ταχύς, είναι διεισδυτικός, μπορεί να δημιουργήσει, μπορεί και να τελειώσει τις φάσεις. Ότι χρειάζεται ένας ακραίος μεσοεπιθετικός για να διαπρέψει λοιπόν. Αρκεί να είναι συγκεντρωμένος στη δουλειά του, να μείνει μακριά από τραυματισμούς, να λυσσά όσο τίποτε άλλο την αυτοβελτίωση και τον πρωταθλητισμό. Κάπου μέσα στη τελευταία πρόταση κρύβεται και ο λόγος που δεν συνεχίζει στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
Ο Ζίγκι δεν μπόρεσε ποτέ να βρει ρυθμό, λόγω των συχνών τραυματισμών του. Εκεί που έκανε κάποια καλά παιχνίδια, ερχόταν ένας παροπλισμός και ξανά από την αρχή. Ένας παίκτης “της διαφοράς” κατέληξε να είναι σχεδόν μόνιμα μεταξύ πάγκου και κερκίδας. Και όταν οι τραυματισμοί που σε κρατάνε εκεί είναι σχεδόν πάντα μυϊκοί, επόμενο είναι να συνδεθούν με την προπόνηση και την εξωγηπεδική ζωή. Εκεί που πολλές φορές ο ταλαντούχος αυτός ποδοσφαιριστής έδωσε δικαιώματα.
Αργά ή γρήγορα ο Μπαντιμπαγκά θα αποτελέσει παρελθόν από την ΟΜΟΝΟΙΑ. Η ομάδα μας θα ακολουθήσει την πορεία της και αυτός τη δική του. Του ευχόμαστε πραγματικά να αντιληφθεί πόσο πολύτιμο είναι το ταλέντο που έχει και να το αξιοποιήσει ανάλογα. Την ίδια στιγμή για μας πρέπει να αποτελεί παράδειγμα μιας ατάκας του Νταμπίζα: “Δεν θέλουμε μόνο καλούς παίκτες, θέλουμε παίκτες που να ταιριάζουν σε αυτό που πάμε να φτιάξουμε.”
