Οι ίδιοι ξέρουμε τι θέλουμε;

Το να φωνάζει ο κόσμος και να εκφράζει διάφορες απόψεις, κάποιες φορές ακραίες, είναι λογικό και δεν μπορεί να το ελέγξει κανείς, όσο καλά κι αν χειρίζεται το επικοινωνιακό. Ένα μέλος Δ.Σ. όμως οφείλει να έχει την ψυχραιμία να δει την μεγαλύτερη εικόνα, όσο έντονα κι αν νιώθει κάποια πράγματα. Και πρέπει να παραμένει σταθερό στα όσα αποφάσισε από κοινού με τους συναδέλφους του, όχι να αμφισβητεί αποφάσεις του ίδιου του Δ.Σ. του λίγους μήνες μετά την εφαρμογή τους. Προσέξτε, δεν μιλάμε για τα άτομα, δεν μιλάμε για το Νταμπίζα και το Κάρβερ, μιλάμε για τους θεσμούς και την δομή του ποδοσφαιρικού τμήματος. Δεν είναι δυνατόν να αμφισβητείται ο θεσμός του τεχνικού διευθυντή, αν πρέπει να αμφισβητηθεί και να εξετασθεί κάτι είναι ο τρόπος εφαρμογής του μοντέλου και οι πόροι που του δόθηκαν για να δουλέψει.

Να μην παρεξηγηθούμε, δεν ξέρουμε αν ο Νταμπίζας είναι αυτός που θα μας οδηγήσει στη γη της επαγγελίας, για αυτό είπαμε θα κρίνουμε από τα αποτελέσματα, κάτι που ισχύει και από τον Κάρβερ. Μέχρι στιγμής δεν είναι τα επιθυμητά με αποτέλεσμα φυσιολογικά να αμφισβητούνται. Ούτε ζητάμε να παραμείνουν επ’ αόριστον ούτε ζητάμε την κεφαλή τους στο πιάτο. Εκείνο που λέμε είναι πως αυτά που ακούμε τα τελευταία 24ωρα μας προβληματίζουν κατά πόσον είναι ξεκάθαρο στο μυαλό όλων των μελών του Δ.Σ. τι ακριβώς επιδιώκουμε από αυτό το μοντέλο που εφαρμόζεται, πώς πρέπει αυτό πραγματικά να εφαρμοστεί. Αν αντιλαμβάνονται και συμφωνούν πως η σωστή εφαρμογή ενός μοντέλου με τεχνικό διευθυντή είναι η σωστή οδός. Γιατί στο καπάκι ασχολούμαστε αντί με την ουσία, με το αν έδωσε ο Κάρβερ το χέρι σε μέλη του Δ.Σ. ή αν ο Κάρβερ σηκώνεται από τον πάγκο του ή όχι. Δηλαδή από την τραγική εικόνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ως τώρα, αυτά είναι τα σημαντικά; Δεν έχουμε άλλα πιο σοβαρά να λύσουμε;