Το διπλό στο Δασάκι μπορεί να αποδειχθεί σπουδαίο για τη συνέχεια, ή μπορεί να αποδειχθεί πως καμία ουσιαστική διαφορά δεν έκανε στη χρονιά. Από την ΟΜΟΝΟΙΑ ουσιαστικά θα εξαρτηθεί αν θα λέμε σε κάποιο σημείο της χρονιάς πως ήταν παιχνίδι σταθμός, ή αν ήταν απλά μια από τις σποραδικές νίκες που την στιγμή που ήλθαν έμοιαζαν σπουδαίες, αλλά στην ουσία δεν είχαν ιδιαίτερη σημασία.
Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είναι ακόμα σε σημείο να θεωρηθεί ανταγωνιστική, από οποιονδήποτε δεν βλέπει τα πράγματα συναισθηματικά. Έχει θέματα να λύσει, έχει κατά την άποψη μας και πρόβλημα στελέχωσης σε κάποιες θέσεις, τα οποία μπορεί να λύσει πλέον μόνο σε κάποιους μήνες. Το τι κάνει ως τότε, θα κρίνει και πόσο μακριά μπορεί να φτάσει. Γιατί το να μιλάμε για τίτλους και να κάνουμε όνειρα, μετά τις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές μπορεί να αποδειχθεί και καταστροφικό.
Ρεαλιστικά ομιλώντες λοιπόν, αυτό που μπορεί να κάνει η ΟΜΟΝΟΙΑ αυτή τη στιγμή, είναι να εκμεταλλευτεί την νίκη στο Δασάκι, να κολλήσει δεύτερη συνεχόμενη κόντρα στην Καρμιώτισσα και με όπλα την αυτοπεποίθηση και τη σκληρή δουλειά, να καμουφλάρει τις αδυναμίες της όσο μπορεί και να πάει στα ντέρμπι. Εκεί θα δείξει πραγματικά αν το λέει η ψυχή της και αν μπορεί η θέληση (προσωρινά) να παραμερίσει τα όποια κενά. Αν αντίθετα θεωρήσει οποιοσδήποτε στο Ηλίας Πούλλος πως μετά τη νίκη όλα τα προβλήματα λύθηκαν και το τραίνο είναι στο σωστό δρόμο, το επόμενο χαστούκι δεν θα αργήσει να έρθει.
