Συνέντευξη στην ιστοσελίδα “Maisfutebol” παραχώρησε ο Νούνο Ασσίς και μίλησε για όλη του την καριέρα, που κράτησε 20 χρόνια. Τα τέσσερα τελευταία τα πέρασε στην Κύπρο και την ΟΜΟΝΟΙΑ, εδώ όπου έζησε πολλές στιγμές, αγαπήθηκε όσοι λίγοι και το φινάλε του άλλωστε το αποδεικνύει. Αγωνίστηκε μπροστά σε χιλιάδες φίλους του “τριφυλλιού”, που τον αποθέωσαν φωνάζοντας το γνωστό… “Νούνο, Νούνο, Νούνο”!
Πλέον ο Πορτογάλος “μάγος” επικεντρώνεται στο νέο κεφάλαιο της ζωής του, τη διαχείριση της αθλητικής εταιρείας “MNM”, που δημιούργησε μαζί με τους φίλους και πρώτην συμπαίκτες του, Πέδρο Μέντες και Φερνάντο Μέιρα. Ήδη έπιασε δουλειά ο Νούνο, που παραδέχεται πως είναι ευκολότερο να είσαι ποδοσφαιριστής παρά μάνατζερ. Το 2012 όταν ιδρύθηκε η εταιρεία, ο συνεργάτης του Ασσίς, Πέδρο Μέντες, σε συνέντευξη που είχε δώσει τόνισε πως ο Νούνο θα σταματήσει το ποδόσφαιρο, αντ’ αυτού όμως ήρθε στην ΟΜΟΝΟΙΑ και αγωνίστηκε τέσσερα χρόνια.
Τι τον κράτησε τόσο καιρό εδώ; Αρχικά θα έπαιζε ένα χρόνο ή δύο το μέγιστο, όμως βλέποντας το σώμα του και τα πόδια του να κρατούνται και τον ίδιο να νιώθει σε καλή κατάσταση αποφάσισε να συνεχίσει. Όπως παραδέχεται, αισθανόταν όλο και καλύτερα και από τι στιγμή που θεωρείτο ο καλύτερος παίκτης, αυτό του έδινε δύναμη να συνεχίζει να αγωνίζεται.
Η συνέντευξη του Νούνο Ασσίς χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια, πιο κάτω το τελευταίο, στο οποίο μιλά για την παρουσία του στην Κύπρο και την ΟΜΟΝΟΙΑ:
Πώς είναι το κυπριακό ποδόσφαιρο;
«Όταν πήγα εκεί υπήρχαν πολύ μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις λεγόμενες μεγάλες ομάδες και τις υπόλοιπες, αλλά τώρα όχι τόσο. Οι φόροι είναι χαμηλότεροι σε σχέση με τα άλλες ευρωπαϊκές χώρες και αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα για αυτούς. Ασφαλώς δεν είναι πολύ ελκυστικό το πρωτάθλημα, αλλά υπάρχουν αρκετοί ποιοτικοί ποδοσφαιριστές. Αρκετές ομάδες τους έχουν παίξει στο Europa League και στο Champions League και από αυτό μπορείς να αντιληφθείς ότι διαθέτουν κάποια δυναμική».
Μεταξύ εσένα και του κόσμου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ υπήρχε μεγάλη αγάπη. Σου ζητούσαν να συνεχίσεις ακόμη ένα χρόνο;
«Ναι. Μου παρουσιάστηκε μια πρόταση, αλλά αισθάνθηκα πως είχε έρθει η στιγμή να σταματήσω. Δεν μπορούσα να παίζω μια ζωή. Το είχε αναβάλει ήδη δύο χρόνια. Ήταν τέσσερα φανταστικά χρόνια και η πόρτα παραμένει ανοιχτή. Ο κόσμος με θαυμάζει, κυρίως στην Βιτόρια Γκιμαράες και στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Αλλά το σεβασμό δεν τον αποκτάς επειδή έχεις όμορφα μάτια. Τον απέκτησα μέσα από τα χρόνια και γι’ αυτό είχαν ένα αποχαιρετιστήριο παιχνίδι, κάτι που δεν συνηθίζεται και ειδικά για έναν ξένο ποδοσφαιριστή».
Ήταν το τέλος της καριέρας που είχες στο μυαλό σου;
«Παίζοντας βασικός και έξω από την πατρίδα μου… Φτάνοντας στο τέλος, έκαναν παιχνίδι προς τιμήν μου και μου ζητούσαν να μείνω. Σίγουρα κάθε παίκτης θα ήθελε να κλείσει έτσι την καριέρα του και όχι παίζοντας όλο και λιγότερο, όπως οι περισσότεροι. Εντάξει, τελείωσα την καριέρα μου στην Κύπρο, αλλά στα 38 μου, με μέσο όρο 40 παιχνίδια και 13 τη σεζόν».
