«Το γήπεδο είναι καθρέφτης». Όχι μόνο για την ομάδα και τη δουλειά του τεχνικού τιμ, ούτε για ένα νεοφερμένο ποδοσφαιριστή που έρχεται με τις όποιες συστάσεις.
Πηγή: kifines.com
Είναι καθρέφτης και για τη ψυχολογία του κόσμου. Για την εξωφρενικά παρατεταμένη υπομονή που κάνει εδώ και (τουλάχιστο) μια δεκαετία. Οι φωνές του κόσμου, τα γιουχαΐσματα σε κάθε λάθος πάσα, σε κάθε γκολ που δέχεται η ομάδα, χτες, ακόμα και στα γκολ που πετύχαινε η ομάδα, είναι προϊόν αυτής της υπομονής.
Και όχι, δεν είναι τα 8-9 επίσημα παιχνίδια, ή που βελτίωση και “μέτρα” ακούμε και βελτίωση και “μέτρα” δε βλέπουμε. Ούτε οι τελευταίες μια-δυο σεζόν. Ούτε το ότι γίνεται απλά “rotation” στα πρόσωπα που απαρτίζουν το Δ.Σ.
Είναι η συσσώρευση όλων αυτών των χρόνων με όλα τα κακά στα έσω μας, είναι η θεατρινίστικη λύπηση και ξαφνική έγνοια από τα ΜΜΕ, είναι ο κάθε ανύπαρκτος σημερινός οπαδός που τώρα σε κοροϊδεύει και γελά πάνω απ’ το ανήμπορο να σηκωθεί τομάρι σου , αυτός που μέχρι πριν 10 χρόνια τον ρωτούσες τι ομάδα είναι και σου έλεγε “μα έντζιαι ασχολούμαι”. Δικαιολογημένα έφτασε ο κόσμος εδώ που είναι.
Εννοείται, πως σε καμιά περίπτωση δεν είναι σωστό ή υγειές να βρίζονται μέλη της ομάδας, αφού δεν προσφέρει και κάτι. Ας καταλάβουν όμως πως η ανοχή και η υπομονή φαίνεται να τελειώνει σε αυτούς, ας ανεχτούν και οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές και οι διοικούντες πως έτσι θα είναι μέχρι να ορθοποδήσουμε, όπως τους ανεχόμαστε και εμείς όλα αυτά τα χρόνια (γιατί περί ανοχής πρόκειται, αλλά ας μην ανοίξω αυτό το κεφάλαιο).
Ο κόσμος ΔΕΝ φταίει και καλά κάνουν πολλοί να μην ρίχνουν στον κόσμο την ευθύνη, ούτε να μουτρώνουν με αυτά που ακούν και βλέπουν. Επαναλαμβάνω πως δεν είναι οι καλύτερες οι αντιδράσεις του κόσμου, αλλά εδώ που φτάσαμε, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να αδικήσει τον ‘πράσινο λαό’. Για να έρθει το χειροκρότημα, πρέπει και η πλευρά της ομάδας να δώσει κάτι.
