Το ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν κόντρα στον Απόλλωνα καλύτερη από ότι σε προηγούμενα παιχνίδια είναι δεδομένο. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό οφείλεται και στη φύση του παιχνιδιού, που ήταν ντέρμπι σε αντίθεση με τα άλλα που είμαστε φαβορί, αλλά ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο και βάση ευκαιριών, η ΟΜΟΝΟΙΑ άξιζε κάτι παραπάνω. Όσα αναφέρουμε πιο πίσω βέβαια, δεν σημαίνουν ούτε για ένα δευτερόλεπτο πως όλα είναι μέλι γάλα, ούτε πως φτάσαμε στο επίπεδο που θέλαμε. Έχουμε κάνει ήδη λόγο για τις αδυναμίες άλλωστε.
Αντιλαμβανόμαστε πως στην ΟΜΟΝΟΙΑ θέλουν να κρατήσουν τη βελτίωση και να κτίσουν σε αυτή. Είναι ορθό το σκεπτικό κατά την άποψη μας, αλλά πρέπει να θυμίζουμε και πόσο ψηλά είναι ο πήχης. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να μας ευχαριστεί η βελτίωση, όταν αποτελεί απλά ένα μικρό βηματάκι και ενώ απέχουμε ακόμα τόσο πολύ από το στόχο. Η θετική πίεση, πρέπει να εξακολουθήσει να μπαίνει στα σωστά σημεία. Χάσαμε χθες και αυτό είναι όλη η ουσία. Απέχουμε ακόμα από το που έπρεπε να είμαστε και αυτό αποτελεί το λόγο. Κι ας μην ξεχνάμε πως στον κόσμο δόθηκαν υποσχέσεις πως θα πηγαίνει σπίτι του χαρούμενος από την προσπάθεια που είδε. Ε δεν είμαστε εκεί ακόμα, δυστυχώς, το αντίθετο μάλιστα υποφέρουμε.
Πολλές φορές, γίνεται λόγος από όσους είναι κοντά στην ομάδα για πολλή δουλειά και βήματα προόδου όσον αφορά το οργανωτικό επίπεδο, την τεχνογνωσία, τις δομές στο Ηλίας Πούλλος. Μακάρι όντως να έχουν γίνει, απλά είναι καλό να θυμόμαστε πως η εικόνα που βγάζει η ΟΜΟΝΟΙΑ μέσα στο γήπεδο, είναι που θα στηρίξει όλη την υπόλοιπη δουλειά η οποία εννοείται πως είναι εξίσου σημαντική. Υπάρχουν ακόμα πολλά να γίνουν, ενώ η πρόοδος θα αναγνωριστεί αν είναι σταθερή και συνεχής. Για την ώρα, ήταν μεμονωμένη και δεν απέφερε καν το θεμιτό αποτέλεσμα, οπότε λογικό είναι ο κόσμος να εστιάζει στο αυτονόητο, ότι χάσαμε.
