Δεν θέλουμε να ωραιοποιούμε καταστάσεις. Αν η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν βελτιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, αν δεν βρει τρόπο να σουλουπώσει τις αμυντικές της αδυναμίες, είναι ανούσιο να μιλάμε για τα πρώτα σκαλοπάτια της βαθμολογίας ή κάποιο τίτλο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα το καταφέρει, όπως δεν μπορούμε να ξέρουμε πριν βγει η χρονιά, αν από τη δουλειά που γίνεται από τον Νταμπίζα και το επιτελείο του, θα υπάρξει κάποιο κέρδος σε οργανωτικό επίπεδο και επίπεδο υποδομών.
Αυτό που μπορεί να κερδίσει, είναι ένα δικό της ποδοσφαιριστή, ένα δικό της παιδί για την επόμενη δεκαετία. Ο Φάνος Κατελάρης έκανε χθες το ντεμπούτο του στην εντεκάδα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και μάλιστα σε ένα ντέρμπι. Έδωσε πάρα πολλές μάχες, είχε τις καλές του στιγμές όπως και τις κακές, γενικώς δεν φοβήθηκε δευτερόλεπτο το ματς και ανάγκασε μέχρι και τον Απολλωνίστα Σπόλιαριτς να πει ότι “ο μικρός της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ξέρει πολλή μπάλα και είναι δυνατός”.
Σε μια εποχή που οι μεσοαμυντικές μας ανάγκες φωνάζουν, ένας νεαρός παίκτης με μπόλικη ενέργεια, τσαμπουκά και φιλοδοξίες προσπαθεί να κάνει το ξεπέταγμα του. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει πολλά περισσότερα να κερδίσει παρά να χάσει, στηρίζοντας τον και χρησιμοποιώντας τον επανειλημμένα. Επιβάλλεται στο τέλος της χρονιάς να ξέρουμε πως έχουμε κερδίσει τον Κατελάρη, ακόμα κι αν είναι ο μοναδικός λόγος να χαμογελάμε.
