Έχουν περάσει 5 χρόνια κιόλας από το τελευταίο αντίο στον Δάσκαλο Ιόντσο Άρσοφ. Κάθε φορά που οι ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ, ειδικά οι πιο παλιοί, ακούσουν για τον σπουδαίο Βούλγαρο προπονητή, συγκινούνται. Ήταν ο χαρακτήρας του τέτοιος, ήταν και οι ομάδες που έφτιαξε πραγματικές βασίλισσες, που το όνομα του και μόνο, μας ταξιδεύει σε όμορφες πιο πετυχημένες εποχές. Ο Άρσοφ θα είναι για πάντα στις καρδιές μας και ιστορίες για αυτόν θα περνάνε από τους παλιότερους στους νεότερους. “Θυμάσαι όταν σε ντέρμπι τίτλου έβαλε φορ τον Ευαγόρα;”
Οι σπουδαίοι δεν ξεχνιούνται ποτέ. Αυτοί που πρόσφεραν στην ΟΜΟΝΟΙΑ, αυτοί που την βοήθησαν να μεγαλουργήσει, δεν αποκτούν μόνιμα θέση στο πάνθεον της ιστορίας, αλλά βάζουν το όνομα τους παντοτινά στο μυαλό και τις καρδιές των ΟΜΟΝΟΙΑΤΩΝ. Καθώς τα χρόνια περνούν, ο μύθος για αυτούς μεγαλώνει, οι ιστορίες μοιάζουν πιο ρομαντικές και φέρνουν πάντα ένα χαμόγελο στο πρόσωπο. Είτε αυτός ο σπουδαίος ονομάζεται Άρσοφ, είτε Κλείτος, είτε Καϊάφας, είτε Κανάρης, είτε Ράουφμαν και η λίστα συνεχίζει…
Πραγματικά δεν μπορούμε να σκεφτούμε μεγαλύτερο κίνητρο για ένα ποδοσφαιριστή που παίζει στην ΟΜΟΝΟΙΑ, από την υστεροφημία του και την παντοτινή αγάπη του κόσμου. Δεν ισχύει μόνο για τους Κύπριους ποδοσφαιριστές, αλλά για όλους. Όπου κι αν βρεθεί ο Τίμο Βέντσελ ή ο Νούνο Ασσίς για παράδειγμα, όταν συναντηθούν με ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ θα τους ταξιδέψει αμέσως στα χρόνια τους στην ΟΜΟΝΟΙΑ και θα νιώσουν τη ζεστασιά. Οι σπουδαίοι για τον ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ δεν ξεχνιούνται ποτέ. Ας φροντίσουν οι ποδοσφαιριστές μας να μπουν κι αυτοί στην ιστορία.
