Τα τελευταία χρόνια, για ένα σωρό λόγους η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν ήταν ανταγωνιστική στο επίπεδο που την θέλουμε και που αρμόζει στο μέγεθος και την ιστορία της. Σαν αποτέλεσμα, έπεσαν παραδόσεις μας που κρατούσαν χρόνια και ο αιώνιος κατάφερε να κτίσει τις δικές του. Πάει καιρός από την τελευταία φορά που τους κερδίσαμε και ακόμα περισσότερος από τότε που τους κερδίσαμε στον πρώτο γύρο. Έχει φτάσει η ώρα να πέσουν τα δικά τους κάστρα, να αρχίσει ο τροχός να γυρίζει από την άλλη.
Όχι δεν τρελαθήκαμε, ξέρουμε πως έχουν προϋπολογισμό πολλαπλάσιο του δικού μας, ξέρουμε και τους μηχανισμούς τους, ξέρουμε πως εμείς ακόμα δεν απαλλαχτήκαμε από τα προβλήματα μας. Είναι όμως η πρώτη φορά εδώ και χρόνια, που η ομάδα πείθει σε συνεχόμενα παιχνίδια πως μπορεί να τους κερδίσει. Και ακόμα πιο σημαντικό, είναι η πρώτη φορά που πάμε σαν μια γροθιά να τους πάρουμε. Και η ψεσινή φωτογραφία με οργανωμένους, διοίκηση και παίκτες να τρώνε μαζί, είναι η καλύτερη απόδειξη.
Η ώρα έχει φτάσει, για την ακρίβεια την αναβάλαμε όλοι περισσότερο από όσο έπρεπε. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να μπει μες στο γήπεδο και να μην σκέφτεται ούτε παραδόσεις, ούτε προϋπολογισμούς, ούτε προϊστορίες. Το μόνο που πρέπει να σκέφτεται και να την ενδιαφέρει είναι η νίκη. Για τον εαυτό της και κανένα άλλο.
