Όχι ούτε τρελαθήκαμε, ούτε ρίξαμε τον πήχη. Ξέρουμε πολύ καλά πως η ΟΜΟΝΟΙΑ από τα παλιά, αυτή των δεκαετιών 70-90, θα ήταν μέχρι τον Δεκέμβριο 10 βαθμούς μπροστά από τον δεύτερο, όχι 8 πίσω του. Το σχόλιο μας αφορά τον τρόπο που η ΟΜΟΝΟΙΑ επιβάλλεται πλέον των μικρότερων αντιπάλων. Και δεν το είδαμε μόνο ψες κόντρα στην Αναγέννηση Δερύνειας, το είδαμε για 70 λεπτά και κόντρα στον Ερμή, το είδαμε (για λίγο) ακόμα και τους μήνες που δεν παίζαμε καλά.
Συντριπτική κατοχή (ψες έφτασε το 72%, κόντρα στον Ερμή το 75%), πίεση από ψηλά κάθε φορά που χάνεται η μπάλα και γρήγορη ανάκτηση της, οι κεντρικοί αμυντικοί να πατάνε το κέντρο του γηπέδου και να συμμετέχουν στην ανάπτυξη και οι πλάγιοι μπακ να είναι σχεδόν εξτρέμ όλη την ώρα. Αυτή την ΟΜΟΝΟΙΑ είδαμε και αυτή πέτυχε 5 γκολ και θα μπορούσε να πετύχει άλλα 5. Ακόμα και στα διαστήματα που η ομάδα μας δεν επιζητεί το γκολ με μανία, είναι φανερό πως έχει τον πλήρη έλεγχο.
Ο στόχος βέβαια, είναι αυτή την εικόνα να παρουσιάζει κάθε εβδομάδα η ΟΜΟΝΟΙΑ. Όχι μόνο με τους μικρούς, αλλά και με τους πιο μεγάλους αντιπάλους. Όπως πολύ σωστά τόνισε ο Βόρις Καραγιάννης στο post game του αγώνα, η ομάδα μας αντιμετωπίζει συνήθως προβλήματα όχι όταν την περιμένουν, αλλά όταν την πιέζουν για να της βάλουν γκολ, όταν της πατάνε τον κάλλο. Ο Κάρβερ και οι συνεργάτες του δουλεύουν για πιο σωστές αντιδράσεις και σε αυτό τον τομέα. Όταν το πετύχουν, η ΟΜΟΝΟΙΑ θα είναι ακριβώς αυτή που θέλουμε.
