Μια καλή χριστουγεννιάτικη ταινία είναι ό,τι πρέπει για την παραμονή της γιορτής. Συμπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο την απόδραση, εκείνη τη μέρα, στα «χρόνια της αθωότητας» -ανεμελιάς, καλύτερα- του καθενός μας.
Η Ολίβια Μαρκς του «Vogue» δηλώνει απερίφραστα ότι «εμείς, στα γραφεία του περιοδικού, δεν κουραζόμαστε» με τις εφτά ταινίες (που σας προτείνουμε).
Πάνω πάνω στη λίστα φιγουράρει το «The Holiday Inn», με τους Κάμερον Ντίαζ, Κέιτ Ουίνσλετ, Τζουντ Λο και Τζακ Μπλακ. Η Ολίβια ομολογεί ότι είναι «γλυκερή», αλλά έχει όλα τα βασικά στοιχεία του κλίματος της ημέρας: αγάπη χωρίς ανταπόκριση, καινούργιοι έρωτες, όμορφοι άγνωστοι σε ευχάριστες παμπ κι ένα χιονισμένο χωριό στην Αγγλία.
Επιλέγει δεύτερο το «Scrooge». Δεν θα μπορούσε άλλωστε να λείπει από τη λίστα μια κινηματογραφική μεταφορά της «Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας» του Τσαρλς Ντίκενς. Διαλέγει την ταινία του 1951, με τον Άλαστερ Σιμ να είναι ο καλύτερος στον ρόλο του Εμπενέζερ Σκρουτζ.
Θεωρεί ότι το «Elf», με τον Γουίλ Φέρελ στο ρόλο του Buddy -ενός ενηλίκου που κατά λάθος ανέθρεψαν ως ξωτικό του Άη Βασίλη- έχει γίνει ένα είδος cult χριστουγεννιάτικης ταινίας από τότε που βγήκε στις αίθουσες, το 2003.
Χριστουγεννιάτικη ταινία χωρίς να καταναλώσουμε ένα κουτί χαρτομάντιλα δεν νοείται. Στο «It’s A Wonderful Life», ο Τζέιμς Στιούαρτ, ένας εξαντλημένος και θλιμμένος οικογενειάρχης με το όνομα Τζορτζ Μπέιλι, τον οποίο επισκέπτεται ο φύλακας άγγελός του την παραμονή των Χριστουγέννων, «μας κάνει να κλαίμε πριν καν τελειώσουν τα ζενερίκ» παραδέχεται η Ολίβια.
Το «Love Actually» του Ρίτσαρντ Κέρτις είναι κλασικό πια. Η Ολίβια, από τότε που πρωτοπροβλήθηκε, το 2003, δεν μπορεί να θυμηθεί Χριστούγεννα χωρίς τη νεαρή Κέιρα Νάιτλι, την Έμα Τόμσον, τον Χιου Γκραντ και τον -πρόσφατα θανόντα- σπουδαίο, μα σπουδαίο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, Άλαν Ρίκμαν.
Αν είναι να δούμε χριστουγεννιάτικη ταινία για παιδιά, η Ολίβια προτείνει το «The Grinch» (με τον Τζιμ Κάρεϊ, έναν α λα Dr Seuss χαρακτήρα που σιχαίνεται τα Χριστούγεννα).
Εντάξει, λογικό είναι να μη λείπουν από την εφτάδα της Ολίβια τα «Μόνος Στο Σπίτι» (Ι και ΙΙ). Εξομολογείται ότι, μικρή, η σκέψη και μόνο ότι θα την άφηναν οι γονείς της μόνη στο σπίτι, ή παρατημένη σε δωμάτιο ξενοδοχείου στην Νέα Υόρκη, τα Χριστούγεννα -όπως συνέβη στον Μακόλεϊ Κάλκιν, στην πρώτη και δεύτερη ταινία, αντίστοιχα- ήταν το πιο τρομακτικό και λυπηρό πράγμα που θα μπορούσε να φανταστεί. Τώρα, της φαίνεται η πιο ονειρεμένη χριστουγεννιάτικη εμπειρία, αν εξαιρέσουμε, βέβαια, τους διαρρήκτες.
Καλά Χριστούγεννα (μπροστά στην TV)!
