Καιρό πολύ το περιμέναμε αυτό το παιχνίδι! Το ματς δηλαδή που ο Αντρέας Παναγιώτου Φιλιώτης θα ξεκινούσε στην εντεκάδα σε αγώνα πρωταθλήματος, κατ’ επιλογήν του προπονητή του. Ταλέντο ξέρουμε πως έχει μπόλικο εδώ και χρόνια. Πάντα όμως κάτι βρισκόταν στον δρόμο του, με τελευταίο τον τραυματισμό του στο παιχνίδι του πρώτου γύρου με την Άχνα. Τα πρώτα χαμόγελα λοιπόν ήρθαν από την ώρα που είδαμε τους πρώτους έντεκα του Κάρβερ.
Και συνεχίστηκαν κατά την διάρκεια του ματς, γιατί ο Φιλιώτης πατούσε καλά, είχε πάθος, είχε τσαμπουκά, έκανε και μια πολύ επικίνδυνη πλαγιοκόπηση που ήρθε να μας θυμίσει γιατί ο Αντρέας μπορεί να παίξει και μπακ, αλλά και μέσος σε 4-4-2. Γενικώς τα πήγε καλά και υπενθύμισε πως νεαρά παιδιά με ταλέντο, αυτό που χρειάζονται για να γίνουν ολοκληρωμένοι παίκτες είναι αγωνιστικά λεπτά. Αν η ΟΜΟΝΟΙΑ καταφέρει να κερδίσει μέσω αυτών πέραν του Κατελάρη και τον Φιλιώτη, θα είναι μεγάλο βήμα για να το αντιληφθούμε όλοι.
Η συνέχεια για το Φιλιώτη πλέον είναι γνωστή: κεφάλι μέσα και συνέχεια στη δουλειά. Απλά καλές εμφανίσεις σαν αυτές, θα αναγκάσουν το Νταμπίζα όταν κάνει τον σχεδιασμό του καλοκαιριού, να του δώσει πιο κεντρικό ρόλο με περισσότερα λεπτά. Και με αυτό στο μυαλό, θα προσθέταμε πως καλό θα ήταν να δοθεί σε αυτό τον δύσκολο Ιανουάριο και άλλη μια ευκαιρία στον Μάριο Δημητρίου, να αποδείξει ότι είναι ικανός να διεκδικήσει και αυτός τέτοιον ρόλο.
