Έχει χυθεί πολύ μελάνι φέτος, για τις αμυντικές επιδόσεις της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Εκεί που χαμογελάσαμε λίγο με τις δυο συνεχόμενες λευκές εστίες, ήρθαν τα χθεσινά εύκολα γκολ του Απόλλωνα να φέρουν ξανά την κατήφεια. Η ΟΜΟΝΟΙΑ δέχεται τέρματα με χαρακτηριστική ευκολία. Κάποιοι υποστηρίζουν πως αυτό οφείλεται κυρίως στη γενική αμυντική συμπεριφορά μας, άλλοι στην έλλειψη επιλογών στο κέντρο της άμυνας, οι περισσότεροι πως είναι συνδυασμός των δύο.
Η ουσία είναι πως η ΟΜΟΝΟΙΑ κάθε εβδομάδα βάζει δύσκολα στον εαυτό της και κάποιες φορές πετάει στον κάλαθο των αχρήστων την προσπάθεια της, αφού δέχεται γκολ με χαρακτηριστική ευκολία. Το γεγονός πως η δωδέκατη Δόξα που θα παλέψει για την παραμονή της στην κατηγορία έχει δεχθεί μόλις ένα περισσότερο γκολ από εμάς που λέμε πως στοχεύουμε ψηλά, είναι αρκετό για να τονίσει τον λόγο που δεν είμαστε εκεί που θέλουμε να φτάσουμε.
Πώς λύνεται το πρόβλημα, είναι το μεγάλο ερώτημα. Καταρχάς με δουλειά απαντάμε. Ύστερα με ατομική συγκέντρωση, αφού δεχθήκαμε πολλά γκολ από λάθη. Και τέλος με ποιοτική ενίσχυση στο κέντρο της άμυνας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως την έχουμε ανάγκη. Ας αναλογιστεί ο τεχνικός μας διευθυντής, αν ο Σαρδινέρο θα τσάρτζαρε με τέτοια ευκολία ένα 30χρονο Νταμπίζα στο πρώτο γκολ. Ο 30χρονος Νταμπίζας όμως ήταν κεντρικός αμυντικός και μάλιστα βαρβάτος, όχι δεξιός μπακ και κατά συνθήκην τέτοιος.
