Μας ενοχλεί περισσότερο και από τα λάθη, περισσότερο και από την ευκολία με την οποία δέχεται γκολ η ΟΜΟΝΟΙΑ. Κάποια ΑΕΚ μας έβαλε 4 γκολ, μας υποχρέωσε σε μια από τις πιο ντροπιαστικές μας ήττες – γιατί το γκολ του Μπρέβελντ στο 90 φεύγα δεν την κάνει λιγότερο εξευτελιστική – και συμπεριφερόμαστε σαν να μην έγινε και τίποτα. Σε ματς από αυτά που κάποτε ξέραμε πως θα δούμε ΟΜΟΝΟΙΑ γιατί η μπάλα έκαιγε, είδαμε έντεκα παίκτες να κρύβονται και μηδενική αντίδραση ακόμα δεν είδαμε να πέφτουν κεφάλια.
Και προσέξτε, δεν γράφουμε αυτό το κομμάτι για να κάνουμε κριτική στους παίκτες, αλλά στην ηγεσία του ποδοσφαιρικού τμήματος, την ποδοσφαιρική εφορία και κατ’ επέκταση το Δ.Σ. Είναι ένα πράγμα η ψυχραιμία και άλλο πράγμα η απάθεια. Είναι ένα πράγμα η ηρεμία και άλλο το κρύβομαι πίσω από χρέη και τεχνικό διευθυντή και πάμε ως πάρα πέρα. Η μεγάλη ΟΜΟΝΟΙΑ έφαγε τέσσερα γκολ από την ΑΕΚ και κινδυνεύει να πάει για μπάνια από το Φεβράρη. Έπρεπε να τρέμει ο κόσμος όλος από τις σεισμικές δονήσεις. Έπρεπε να ξέρει πριν την συνεδρία όλο το τεχνικό τημ πως η θέση τους είναι επισφαλής κι ας μην παρθεί στο τέλος τέτοια απόφαση. Αντί αυτού, τίποτα.
Τα πάντα καταλήγουν ξανά σε αυτό που είπαμε από ψες, στις εκπτώσεις που έγιναν στην κουλτούρα και στο DNA μας, στα κτυπήματα που αφήσαμε να δεχθεί η νοοτροπία μας. Φαίνεται πως δεν είναι αντιληπτό από όλους πως δεν είναι εντάξει να χάνουμε από την κάθε ΑΕΚ, δεν είναι εντάξει να είμαστε πέμπτοι, δεν είναι εντάξει να φοβόμαστε να βάλουμε τον πήχη εκεί που πρέπει. Και θα το λέμε ξανά και ξανά, για αυτά ευθύνη έχει το εκάστοτε Δ.Σ. και όχι ο προπονητής ή ο τεχνικός διευθυντής.
