Ούτε για τελευταίες ευκαιρίες θα μιλήσουμε, ούτε για ματς που μπορεί να ανατρέψει τη χρονιά, ούτε για νέα αρχή, ούτε τίποτα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ κατάφερε χθες να διασυρθεί σε ένα παιχνίδι κομβικής σημασίας. Για άλλη μια φορά, όταν ήρθε η ώρα να κάνει το βήμα μπροστά, δέχθηκε ηχηρό χαστούκι και δεν είναι τυχαίο. Είναι απλά δείγμα του ότι όταν κάνεις εκπτώσεις στη νοοτροπία σου και φοβάσαι να βάλεις ψηλούς στόχους, δεν μπορείς να έχεις απαίτηση οι παίκτες ως διά μαγείας να συμπεριφερθούν σαν πρωταθλητές.
Για αυτό το λόγο λοιπόν, δεν ελπίζουμε τίποτα για το ματς της Τετάρτης, οπότε δεν φοβόμαστε και τίποτα. Τι να ελπίζουμε; Ότι θα έρθει η αντίδραση μεγάλης ομάδας όταν όλη τη χρονιά η ΟΜΟΝΟΙΑ αρνείται να συμπεριφερθεί σαν τέτοια; Ότι θα σταματήσει να δίνει εύκολα γκολ; Ε λοιπόν όχι, αν οι παίκτες το τεχνικό επιτελείο και η διοίκηση έχουν κότσια, να πάνε να κάνουνε διπλό και να έρθουν Λευκωσία με την πρόκριση. Αν όχι, να είναι έτοιμοι να αναλάβουν την ευθύνη που πάμε για μπάνια από το Φεβρουάριο.
Και προσοχή, επικείμενη πρόκριση επί του Απόλλωνα, ούτε σώζει τη χρονιά, ούτε αλλάζει κάτι από τα όσα λέμε. Απλά δίνει παράταση στον στόχο για έξοδο στην Ευρώπη. Όλοι θα κριθούν, αργά ή γρήγορα και δεν θα κριθούν μόνο βάση του ματς της Τετάρτης. Το λέμε ξανά, να είναι έτοιμοι να αναλάβουν ευθύνες.
