Ο Τζον Κάρβερ θέλησε να δείξει ψυχραιμία μετά τον αποκλεισμό και τα όσα έγιναν στο Τσίρειο αλλά και να υποσχεθεί για άλλη μια φορά σκληρή δουλειά. Αυτή τη φορά όμως φαίνεται πως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω και μετράει ώρες για την αποδέσμευσή του. Το ερώτημα είναι αν θα φύγει μόνος του ή αν και ο τεχνικός διευθυντής που του έκανε πλάτες μέχρι σήμερα θα τον ακολουθήσει και θα βγει και αυτός εκτός Ηλίας Πούλλος.
Πηγή: KIFINES.COM
Το ποδόσφαιρο είναι σκληρό άθλημα. Το γνωρίζει αυτό ο κάθε ένας που ασχολείται μαζί του και τα λάθη πληρώνονται ακριβά. Αυτό ισχύει τόσο στο αγωνιστικό κομμάτι όπως το είδαμε να αποτυπώνεται στον τραγικό αμυντικό απολογισμό της ομάδας φέτος, αλλά και στο κομμάτι που αφορά τους τεχνικούς της ομάδας.
Αυτό όμως που παραμένει ως ερώτημα, είναι ποιος πραγματικά ευθύνεται για την διαφενόμενη αποτυχία του Κάρβερ (και κατ επέκταση του Νταμπίζα). Είχαν τα εχέγγεια που χρειάζεται ο κάθε τεχνικός (ή τεχνικός διευθυντής) για να αντεπεξέλθουν στους στόχους που τέθηκαν από το ΔΣ; Η επιλογή της πρόσληψης τους έγινε βάσει κάποιων αντικειμενικών κριτηρίων; Ο Άγης Ιακωβίδης που ήταν ο άνθρωπος που έφερε τον Νταμπίζα και τον επέλεξε, αλλά και του έδωσε τα κλειδιά για το Ηλίας Πούλλος έχει ευθύνες; Έγινε σωστή αξιολόγηση για τις δυνατότητες της ομάδας υπό τον Μιλόγιεβιτς και δόθηκε η ευκαιρία σ’ αυτόν να αναλύσει τα πλάνα του για την φετινή περίοδο; Ποιος θα επιλέξει τον επόμενο και με ποια κριτήρια;
Υπάρχουν στόχοι για την φετινή χρονιά; Ή είναι ίσως η ώρα που η Ευρώπη θα θυσιαστεί για να στηθεί μια ομάδα από το 0;
Είναι σκόρπια ερωτήματα χωρίς κάποια ιεράρχηση που λογικά θα ταλαιπωρούν απόψε αρκετούς από τους αναγνώστες μας.
Το δεδομένο είναι ένα. Ο Κάρβερ χωρίς να ολοκληρώσει την χρονιά θα αποτελέσει άλλο ένα όνομα στην μακρά λίστα αποτυχημένων προπονητών. Η διαπίστωση του ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ πνίγεται από την έλλειψη τίτλων τα τελευταία χρόνια ήταν όπως θα έλεγε ένας Εγγλέζος “spot on”. Βέβαια αυτό ήταν και μια δικαιολογία και μια προσπάθεια του ίδιου να περάσει το μήνυμα στον κόσμο ότι η ομάδα μας έπαψε να είναι η ομάδα που πιστεύουμε και θα έπρεπε να κρίνεται διαφορετικά.
Είναι κι αυτό είναι ένα δεδομένο που θα πρέπει να προβληματίσει. Κυρίως όμως να αποτελέσει τον φάρο για όποιον θα έχει την ευθύνη της επιλογής του νέου τεχνικού, να φέρει στην ομάδα κάποιον που να μπορέσει ξανά να χτίσει την κουλτούρα του νικητή και του πρωταθλητή.
Γιατί ιδιαίτερα αυτή τη χρονιά, η ΟΜΟΝΟΙΑ ουδέποτε έπαιξε σαν πρωταθλήτρια ή ομάδα κορυφής. Και αυτό φαίνεται στην θέση της στον βαθμολογικό πίνακα και την έλλειψη στόχων από τον Φεβράρη…
