Πολλά λέγονται και ακούγονται τις τελευταίες ώρες για την πρόσληψη του Πάμπου Χριστοδούλου στην ΟΜΟΝΟΙΑ, με 4 πλευρές κυρίως να σχολιάζουν την πιο πάνω πρόσληψη.
Καταρχάς, να αρχίσω με τους φίλους του αποελ που συγκρίνουν την πρόσληψη Πάμπου με αυτή του Κρίστιανσεν. Το αποελ, απόκτησε τον Κρίστιανσεν πριν από ένα παιχνίδι τίτλου όπου με εκείνο το παιχνίδι, κρίθηκε ολόκληρο πρωτάθλημα. Δεν ήτανε ένα απλό παιχνίδι 11 αγώνες πριν το φινάλε της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος που δεν έκρινε κάτι.
Δεύτερον, να σχολιάσω την μερίδα των “λεόντων” όπου κατακρίνουν τον Πάμπο. Το ποδόσφαιρο πλέον, δεν είναι παιχνίδι φανέλας, αλλά παιχνίδι επιβίωσης. Αυτός που σου δίνει παραπάνω, θα πας. Βλέπε Αωνεύτη, Εφραίμ, Χάρη Κυριάκου, Μερκή, με ποιο τρανό παράδειγμα τον Κετσπάγια. Γι’ αυτό φίλοι ΑΕΛίστες, ο Πάμπος δεν είναι εχθρός σας, αλλά ένας άνθρωπος που σας θύμισε τι σημαίνει πρωταθλητισμός και σας έδειξε και τι είναι ευρωπαϊκοί ομίλοι.
Τρίτον, ας μεταφερθούμε φίλοι ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ στα του οίκου μας. Καλός η κακός, ο Πάμπος είναι ο νέος μας προπονητής. Το αν θα πετύχει ή όχι αβέβαιο. Άλλο ΟΜΟΝΟΙΑ, άλλο ΑΕΛ και άλλο ΔΟΞΑ. Γι΄αυτό, ας μην προτρέχουμε. Όσοι ήταν υπέρ, “μην σούζετε τα πόθκια σας” όπως λέει η ρήση και όσοι είστε εναντίον, μην προτρέχετε. Ξανατονίζω για τις κασάνδρες, πως το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό, οσες ύβρις και αν μας ξεστόμισε ο Πάμπος στο παρελθόν.
Έχουμε λοιπόν ένα νέο προπονητή, ο οποίος θα πρέπει να στηριχθεί από όλους ανεξαιρέτως, αρεστός ή όχι. Πρέπει επιτέλους να γίνουμε ΟΜΟΝΟΙΑ, αποβάλλοντας κάθε είδους διχόνοια που μας ταλανίζει και να πορευτούμε όπως πολύ σωστά δήλωσε ο προπονητής σαν μία οικογένεια για να ξαναγίνουμε η βασίλισσα της Κύπρου.
Ε.Μ.
