Τα γράφαμε και χθες, εδώ που είναι τα πράγματα, ο μοναδικός λόγος που μας νοιάζει η έξοδος στην Ευρώπη είναι τα λεφτά που θα μπουν στα ταμεία του σωματείου σε μια τέτοια περίπτωση. Η αντίθετη άποψη βέβαια λέει πως αν δεν βγούμε, ο Πάμπος Χριστοδούλου θα έχει περισσότερο χρόνο και είναι επίσης ένα σοβαρό επιχείρημα. Το βέβαιο είναι πως όλοι θέλουμε να δούμε τουλάχιστον την ΟΜΟΝΟΙΑ να παλεύει να κατακτήσει τον τελευταίο στόχο. Κι ας είναι πολύ χαμηλότερος από αυτούς που θα έπρεπε να θέτουμε.
Αν θέλει λοιπόν η ΟΜΟΝΟΙΑ να κάνει τουλάχιστον τα αυτονόητα, αύριο Μεγάλη Τετάρτη παίζει το τελευταίο της χαρτί. Είτε θα κερδίσει την ΑΕΛ, θα την φτάσει στον πόντο και θα παλέψει ως το τέλος της 4η θέση με την ελπίδα πως θα αποδειχθεί προνομιούχα, είτε θα κυνηγάει ως το τέλος ένα θαύμα. Και κάθε παιχνίδι θα μοιάζει με πραγματικό μαρτύριο. Όχι πως τώρα είναι απόλαυση ή κάτι τέτοιο, αλλά σκεφτείτε να μην έχουμε και στόχο ή κίνητρο. Θα δούμε αντίδραση λοιπόν έστω και πολύ καθυστερημένα;
