Ολόκληρη η χρονιά είχε αναταράξεις. Πριν ένα μήνα μόλις, μια κακή εμφάνιση που είχε ως αποτέλεσμα την ήττα από την ΑΕΚ μες το Ελευθερία, την έφερε κατάματα με το πρόωρο τέλος στις φιλοδοξίες της για το πρωτάθλημα. Η ήττα εκείνη φαίνεται πως ήταν το κατάλληλο καμπανάκι. Γιατί από το σημείο αυτό και μετά η ΟΜΟΝΟΙΑ Αραράτ δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω. Και ότι ήρθαν τα ημιτελικά, η πρόκληση μεγάλωσε και στο βάθος φαινόταν το πρωτάθλημα, το μάτι άρχισε να γυαλίζει.
Η περίεργη, μεταβατική χρονιά, μοιάζει αυτή τη στιγμή μακρινή ανάμνηση, μετά από όσα είδαμε στα ημιτελικά με την ΑΕΛ. Γιατί στα τελευταία τρία ματς, βλέπουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ που αγαπήσαμε. Παθιασμένη, αποφασισμένη, συγκεντρωμένη να ξέρει πολύ καλά τι θέλει. Ακόμα και στα διαστήματα που η ΑΕΛ απέδιδε καλύτερα στο παρκέ, η ομάδα μας ήταν πρόθυμη να πεθάνει για να υπερασπιστεί την εστία της. Και βασισμένη σε αυτή την αυταπάρνηση, κατάφερε να είναι στους τελικούς.
Εκεί θα αντιμετωπίσει ένα εκ των Αποέλ και Ανόρθωση, η δουλειά δεν έχει τελειώσει ακόμα. Από την στιγμή που κέρδισε την ΑΕΛ που έμοιαζε άτρωτη όλη τη σαιζόν όμως, ξέρει πως μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε. Από την ΟΜΟΝΟΙΑ Αραράτ θα εξαρτηθεί το πρωτάθλημα. Και ελπίζουμε σε όλη τη διαδρομή των τελικών, να έχει δίπλα της τον υπέροχο κόσμο της.
