Στην Κύπρο έχουμε ένα συνήθειο, όταν χωρίσουν οι δρόμοι μας με ένα προπονητή, να του επιρρίπτουμε όλες τις ευθύνες. Η αποχώρηση του Τζον Κάρβερ από την ΟΜΟΝΟΙΑ είχε κάπως διαφορετικό χαρακτήρα, αφού μαζί του έφυγε και ο Νίκος Νταμπίζας και όλο το τεχνικό τιμ, οπότε οι ευθύνες ουσιαστικά μοιράστηκαν. Σχεδόν όλοι πάντως οι φίλοι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μονολογούσαν πως “είναι ο τελευταίος που φταίει παρά τα λάθη του”, και επέρριπταν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στον τεχνικό διευθυντή.
Ο Τζον Κάρβερ παραχώρησε τις τελευταίες μέρες μια μεγάλη συνέντευξη στο protathlima.com και είπε πολλά και διάφορα. Σαν οικοδόμημα έχουμε δυο επιλογές: είτε θα πούμε πως νιώθει πίκρα που αποχώρησε και θα τον αγνοήσουμε, είτε θα δεχθούμε πως πρόκειται για ένα άνθρωπο που δούλεψε στο ψηλότερο επίπεδο και η κριτική του πρέπει να αξιολογηθεί σωστά. Εμείς θα σταθούμε σε δυο σημεία από όσα είπε.
Υπερεξουσίες
Θα περίμενε κανείς πως σε ένα σωματείο που ουσιαστικά καταστράφηκε λόγω υπερεξουσιών συγκεκριμένων ατόμων θα πρόσεχαν περισσότερο. Ο Νίκος Νταμπίζας είχε σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κάρβερ υπερεξουσίες και το θύμα ήταν η ΟΜΟΝΟΙΑ. Δεν γίνεται ένας άνθρωπος να χειρίζεται και τις μεταγραφές και τα συμβόλαια τους και το τεχνικό τιμ και τις διαπραγματεύσεις και να έχει άποψη και επί του στησίματος της ομάδας (σ.σ για το τελευταίο ο Κάρβερ είπε πως δεν του έκανε υποδείξεις, εκτός κι αν το κάνε μέσω του Σίμου). Είμαστε σίγουροι πως ο Νταμπίζας ήθελε να πετύχει και όχι να κάνει λάθη, ο τρόπος όμως που εφαρμόσαμε τον θεσμό του τεχνικού διευθυντή (και όχι ο θεσμός ο ίδιος) ήταν καταδικασμένος να αποτύχει.
Οργάνωση και δομές
Ε δεν ήταν μυστικό, ελπίζαμε να διορθωθεί με το Νταμπίζα αλλά μάταια. Η ΟΜΟΝΟΙΑ υποφέρει στον τομέα αυτό από τη δεκαετία του 90΄, το έχει αποκαλύψει πρόσφατα ο Βέσκο Μιχαήλοβιτς. Για να πετύχει ένας προπονητής είτε τον λένε Πάμπο είτε Κάρβερ, πρέπει να φροντίσουμε εμείς ως ΟΜΟΝΟΙΑ να του παρέχουμε τα εφόδια. Το οικονομικό δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία και εμπόδιο της σωστής οργάνωσης και της δημιουργίας δομής στο Ηλίας Πούλλος. Σκεφτείτε τι εντύπωση δημιουργείτε στους ποδοσφαιριστές από τα πιο κάτω που περιέγραψε ο Κάρβερ:
“Όπως για παράδειγμα να παλεύεις για να φροντιστεί ο χλοοτάπητας του προπονητικού κέντρου, να παλεύεις για να κοπεί το γρασίδι για να μην έχεις τραυματισμούς, να παλεύεις για να μπουν γραμμές στο γήπεδο και να φτιαχτούν τα δίκτυα. Να φέρνεις τον επαγγελματισμό και την πειθαρχία στο προσωπικό.”
Το λέμε ξανά αντί να απορρίψουμε τα όσα λέει ο Κάρβερ σαν μια μορφή αυτοάμυνας, ας τα αξιολογήσουμε και ας προβληματιστούμε. Αν δεν είχαμε μείνει πίσω άλλωστε δεν θα φτάναμε να τερματίζουμε 5οι. Έχουμε όλο το καλοκαίρι για τομές και βελτιώσεις σε όλα τα επίπεδα.
