Η ανυπομονησία για το κτίσιμο της νέας ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν κρύβεται όπως και η αισιοδοξία για την χρονιά που μας μπαίνει. Το πόσο θα διαφέρει από τις προηγούμενες δεν μπορώ να το ξέρω, είμαι σίγουρος όμως για μια αισθητή ανάκαμψη.
Γράφει ο Λίμπερο
Ξεκινάει σήμερα ο κύκλος των φιλικών αγώνων και όπως και κάθε χρόνο, το ενδιαφέρον του πράσινου λαού και η δίψα του για το «τριφύλλι», κτυπάει κόκκινο. Ποιος να αδικήσει άλλωστε αυτό τον περήφανο κόσμο που μέσα σε αμέτρητα προβλήματα, στάθηκε πιστός δίπλα στην ομάδα του;
Ο Ομονοιάτης διαφέρει, είτε το παραδέχονται δημόσια, είτε το συζητούν μεταξύ τους, η αλήθεια είναι πως τον ζηλεύουν και δεν μπορούν να τον φτάσουν. Αντικειμενικά όλες οι ομάδες θα γούσταραν να είχαν τόσο πιστό κόσμο στο πλευρό τους, απλά δεν μπορούν. Για τον ίδιο λόγο, προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον μειώσουν, να τον διχάσουν ή να τον προσβάλουν. Και δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα να το πετύχει.
Η ισχύ μας, το πάθος και η στήριξη μας πρέπει να διοχετεύονται στην ομάδα με τρόπο ωφέλιμο. Να ενισχύουμε με την δίψα μας για επιτυχίες, την προσπάθεια του Σωματείου για αναγέννηση της βασίλισσας. Και αρχής γενομένης από σήμερα, να αφήσουμε έξω από την όποια κριτική τα φιλικά που θα διεξαχθούν στην Πολωνία και να αφήσουμε την ομάδα να δέσει. Να μαζέψουμε την διάθεση μας για συμπεράσματα, όταν αυτή επιστρέψει στην Κύπρο έτοιμη για το τελικό μοντάρισμα πριν το νέο πρωτάθλημα.
ΟΜΟΝΟΙΑ σε περιμένουμε δυνατή, να μας χαρίσεις περισσότερες στιγμές τις δόξας σου.
Υγ: Καλό ταξίδι Γιώργο, έφυγες σαν μαχητής.
