Σε αντίθεση με το πρώτο φιλικό της, η ΟΜΟΝΟΙΑ κέρδισε το δεύτερο. Καλύτερη στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα η ομάδα μας πήρε τη νίκη χάρη σε ένα γκολ του Ράφα Λόπες. Το τελευταίο πράγμα βέβαια που ενδιαφέρει τον Πάμπο Χριστοδούλου είναι αν κέρδισε η ΟΜΟΝΟΙΑ ή όχι. Ούτε η ήττα από την Όλομουτς τον πείραξε ιδιαίτερα. Εκείνο που τον νοιάζει αυτή τη περίοδο είναι να βγαίνουν στα φιλικά όσα δουλεύονται στις προπονήσεις. Και να γίνεται σιγά σιγά το γκρουπ παικτών ομάδα.
Τι είδε λοιπόν χθες που λογικά τον ικανοποίησε; Για 50 περίπου λεπτά, πριν αρχίσουν οι μαζικές αλλαγές από τις δυο πλευρές, η ΟΜΟΝΟΙΑ πίεσε ασφυκτικά και από ψηλά την αντίπαλο της. Υπήρχαν στιγμές που οι Κατελάρης και Φραγκέσκου πατούσαν το κέντρο του γηπέδου, με την ομάδα μας να κλείνει τον αντίπαλο στο μισό του. Μεγάλες φάσεις δεν ήρθαν ποτέ, ούτε έθελξε η ομάδα με την απόδοση της, άλλωστε είναι πολύ νωρίς για τέτοια. Οι πιέσεις όμως που θέλει να βάλει ο Πάμπος αρχίζουν να δουλεύουν.
Μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε την ομάδα που θέλουμε, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα. Πολύς δρόμος που περιλαμβάνει σκληρή δουλειά στις προπονήσεις, φιλικά παιχνίδια για να βρει η ομάδα ρυθμό και να κτίσει ομοιογένεια και άλλες δυο προσθήκες. Ότι λέμε στις ήττες λέμε και στις νίκες λοιπόν, τα φιλικά είναι για τους προπονητές και μόνο. Αν ο Πάμπος είδε αυτά που ήθελε καλώς. Αν όχι, πάλι καλώς γιατί ξέρει τι πρέπει να διορθώσει.
