Αγωνία, ανυπομονησία, ενθουσιασμός. Όχι η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν παίζει για την είσοδο της σε ευρωπαϊκό όμιλο. Ούτε καν τον πρώτο της επίσημο αγώνα δεν δίνει. Παίζει απλά το πρώτο της φιλικό επί κυπριακού εδάφους και ο κόσμος δεν μπορεί να περιμένει να την δει. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, νιώθει πως έγινε σωστή δουλειά, πως θα δει μια ΟΜΟΝΟΙΑ ανταγωνιστική και διεκδικήτρια φέτος, για αυτό είναι εκεί έτοιμος να την στηρίξει. Για αυτό ένα φιλικό σαν το σημερινό, μοιάζει σαν κάτι σπουδαίο.
Τόσα χρόνια μείναμε εκεί ουσιαστικά για να μην σβήσει η ομάδα και για τη πάρτι μας, την περηφάνια μας. Αν ο Πάμπος και η ομάδα του καταφέρουν να κάνουν ομάδα πρωταθλητισμού, θα είμαστε εκεί για να της δώσουμε το κάτι παραπάνω και να την βοηθήσουμε σε κάθε δύσκολη στροφή. Η φετινή χρονιά, με την δουλειά που έγινε και γίνεται, πάντα με την προϋπόθεση πως θα επαληθευτούν όσα λένε τα βιογραφικά των παικτών και το ιστορικό του κόουτς, είναι αυτή που τα πράγματα αλλάζουν.
Κανείς μας δεν μπορεί να ξέρει που θα μας βγάλει η χρονιά που θα μπει. Εκείνο που μπορούμε να πούμε είναι πως την προσπάθεια που γίνεται από το Μάιο, αξίζει να την στηρίξουμε. Πάρτε λοιπόν τα παιδάκια σας από το χέρι, σηκώστε ψηλά το κασκόλ και φωνάξτε ΟΜΟΝΟΙΑ.
