Πάει καιρός από την τελευταία φορά που η οικογένεια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αντιμετώπισε ενωμένη την εξωτερική “απειλή”. Αυτή τη φορά βλέπετε κανείς δεν έκανε πίσω στις εξυπνάδες του αιωνίου για την Ευρώπη (λες και δεν ξέρουμε τι χρειάστηκε να κάνουν στα εγχώρια για να φτάσουν ως εκεί). Γενικώς φαίνεται πως από την πρόσληψη του Πάμπου, τις μεταγραφές και τη δουλειά που έγινε στην Πολωνία, η ΟΜΟΝΟΙΑ βγαίνει πιο δυνατή και πιο έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις.
Είναι επίσης σαφές, πως ο αιώνιος μας νιώθει την πίεση από τα δικά του προβλήματα, αλλά και από το γεγονός πως βλέπει την ΟΜΟΝΟΙΑ να μεγαλώνει. Ακολουθούν πολλές αλλαγές απέναντι, κάπως πρέπει να στρέψουν τα βλέμματα αλλού και η κόντρα με την ομάδα μας τους βολεύει. Χρειάζεται προσοχή, έτσι ώστε η δυναμική που κτίζεται να μην χαθεί. Το αντίθετο, πρέπει να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο, πρέπει όλοι μαζί σαν μια γροθιά να μπούμε στα επίσημα.
Και όταν το κάνουμε, η ομάδα μας επιβάλλεται να εκμεταλλευτεί τη δυναμική εκεί που μετρά, στο γήπεδο. Είναι με νίκες και επιτυχίες που θα έρθουμε όλοι ακόμα πιο κοντά και θα μπούμε ασπίδα προστασίας της ομάδας. Είναι με νίκες και επιτυχίες, που οι μικροί θα ζητάνε από τους πατεράδες να πάνε γήπεδο. Είναι με αυτές που κατακτώνται και τα πρωταθλήματα, για αυτό ας υπενθυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας πως έχουμε πολλή δουλειά ακόμα μέχρι να έρθουμε στο επιθυμητό επίπεδο.
