Μόλις την περασμένη εβδομάδα γράφαμε πως ελπίζουμε να πήραμε το μάθημα μας κόντρα στην Άχνα κι ας μην συνοδεύτηκε με πάθημα. Δυστυχώς λίγες μέρες μετά, αντιληφθήκαμε πως δεν μάθαμε και αυτή την φορά το πληρώσαμε πετώντας τρεις βαθμούς στον κάλαθο των αχρήστων. Σε τέτοια παιχνίδια, στα καλά σου διαστήματα όσο μεγάλα κι αν είναι αυτά, κάνεις τις ευκαιρίες γκολ και τα σκοτώνεις. Αλλιώς μένεις στο τέλος να λες “αν έμπαινε εκείνη η φάση στο 32′”. Με τα αν δεν πήρε κανείς πρωτάθλημα.
Και όσο επαναλαμβάνεται αυτό το φαινόμενο, θα μειώνονται και οι δικές μας πιθανότητες για να το καταφέρουμε. Ο προπονητής της Πάφου χθες χαρακτήρισε την ομάδα του τυχερή που δεν έμεινε πίσω στο σκορ από μια από τις πολλές ευκαιρίες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο πρώτο μέρος. Εμείς λέμε πως οι μεγάλες ομάδες δεν έχουν την πολυτέλεια να τα ρίχνουν στην τύχη, ειδικά όταν συμπεριφερθήκαμε το ίδιο, δυο βδομάδες συνεχόμενες. Κάνεις γκολ, τελειώνεις τα ματς, πας παρακάτω κι ας μην έχεις διάρκεια 90 λεπτά.
Επιπρόσθετα, είναι και κάτι άλλο που πρέπει να εξεταστεί. Ενώ ποιοτικά, είμαστε φέτος σε πολύ καλύτερη μοίρα στο κέντρο της άμυνας, στις 2-3 ευκαιρίες που βρίσκουν οι αντίπαλοι μας κάνουν γκολ, χθες έκαναν δύο κιόλας! Η χαλάρωση στην τελευταία γραμμή πολύ απλά απαγορεύεται, ένα λάθος, ένα καθυστερημένο μαρκάρισμα, μια ολιγωρία, μπορεί να σου στοιχίσει το παιχνίδι.
