Του Ανδρέα Βιολάρη / Η Σημερινή
Η προχθεσινή εμφατική νίκη επί του ΑΠΟΕΛ μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ιστορική, αφού για πρώτη φορά στα 65 χρόνια ζωής του σωματείου η Ομόνοια επικράτησε με 3-0 σε ντέρμπι «αιωνίων». Την ίδια ώρα, όμως, η μεγάλη επιτυχία στο προχθεσινό ντέρμπι αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας εντυπωσιακής πορείας δύο μηνών, διάστημα στο οποίο η ομάδα του Τόνι Σαβέβσκι πραγματοποίησε πολύ καλές εμφανίσεις και πανηγύρισε μόνο νίκες. Μετά την ήττα από την Ανόρθωση στο ΓΣΠ για τη 19η αγωνιστική, οι «πράσινοι» ξεκίνησαν τη δική τους αντεπίθεση και πέτυχαν δέκα σερί νίκες, 8 στο πρωτάθλημα και 2 στο κύπελλο. Οι συνεχόμενες επιτυχίες, οι οποίες αποτέλεσαν ρεκόρ δεκαετίας, έφεραν την Ομόνοια σε σημείο να διεκδικεί με μεγάλες αξιώσεις ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, κάτι που ήταν και ο μεγάλος στόχος μετά την τραγική πορεία του πρώτου γύρου.
Η κορυφαία στον 21ο αιώνα
Ο Τόνι Σαβέβσκι είναι χωρίς αμφιβολία ο μεγάλος αναμορφωτής του «τριφυλλιού», αφού σε αυτόν οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά η εντυπωσιακή βελτίωση που παρουσιάζει στον β’ γύρο η Ομόνοια. Παρά τις γνωστές και άγνωστες δυσκολίες, στις οποίες πολύ συχνά αναφέρεται και ο ίδιος, ο Σκοπιανός τεχνικός προσπαθεί να βρει τη μαγική συνταγή και αλλάξει εντελώς την προβληματική εικόνα που έβγαζε η ομάδα στο ξεκίνημα της περιόδου. Αφού κατάφερε αρχικά να βελτιώσει το κλίμα και να ανεβάσει την ψυχολογία των παικτών, στη συνέχεια ήρθε και η αλλαγή της εικόνας στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Ο συνδυασμός στον δύο μας οδήγησε στο αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα, το οποίο, κατά γενική ομολογία, είναι άκρως εντυπωσιακό.
Αυτήν τη στιγμή η Ομόνοια δεν παίζει απλά το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο στην Κύπρο, αλλά και την καλύτερη μπάλα που έπαιξε το «τριφύλλι» μέσα στον 21ο αιώνα (αν όχι και στη σύγχρονη ιστορία της).
3+1 παίκτες της διαφοράς
Το «μαγικό ραβδί» του Τόνι Σαβέβσκι και η βελτίωση της Ομόνοιας στον δεύτερο γύρο είναι η μια παράμετρος. Η άλλη έχει να κάνει με την… πρώτη ύλη. Το έμψυχο δυναμικό που είχε στα χέρια του ο τεχνικός της Ομόνοιας, αν και μικρό αριθμητικά, αποδεικνύεται εξαιρετικά ποιοτικό και γι’ αυτό πρέπει να πιστωθεί και ο Νεόφυτος Λάρκου. Μπορεί κάποιες από τις μετεγγραφές του περασμένου καλοκαιριού να κρίνονται αποτυχημένες και κάποιες άλλες να μην έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα, είναι όμως και κάποιες επιλογές του Κύπριου τεχνικού που έκαναν τη διαφορά, ειδικά τους τελευταίους μήνες. Πρώτος και καλύτερος φυσικά ο Νούνο Ασίς. Ο Πορτογάλος σταρ διανύει το 36ο έτος της ηλικίας του, ωστόσο αγωνίζεται σαν έφηβος και σίγουρα δεν εκπλήσσει τον κ. Λάρκου. Ήταν κάτι που είχε διαπιστώσει μέσα από τα πολλά DVD που παρακολούθησε, γι’ αυτό και επέμενε τόσο πολύ να τον φέρει στο «Ηλίας Πούλλος», αφήνοντας παράλληλα στο… περίμενε τον Σελίμ Μπενασούρ. Την ίδια επιμονή και υπομονή επέδειξε και για τον Ζοάο Πάουλο Αντράντε, ο οποίος το τελευταίο τρίμηνο άρχισε να επιβεβαιώνει αυτούς που έλεγαν πριν από την άφιξή του ότι είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που πέρασαν από το νησί μας.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνεται και στον Μάρκο Σοάρες, ένας παίκτης που αμφισβητήθηκε περισσότερο από κάθε άλλον πριν ακόμα ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Στην πορεία, όμως, ο διεθνής με το Πράσινο Ακρωτήρι διέψευσε τους επικριτές του και δικαίωσε πανηγυρικά τον Νεόφυτο Λάρκου και μαζί με τους Αντράντε-Ασίς είναι οι τρεις καλοκαιριές μετεγγραφές που κάνουν τη μεγάλη διαφορά.
Παρόμοια πορεία, από την αμφισβήτηση στην αποθέωση, είχε και η επιλογή του Κύπριου τεχνικού για το αριστερό άκρο της άμυνας. Ο λόγος για τον Άντονι Σκαραμοτσίνο, ο οποίος είναι η αλήθεια πως έδωσε πολλές αφορμές με την απόδοσή του για να αμφισβητηθεί, στην πορεία όμως έγινε ένας από τους σταθερότερους και πολυτιμότερους παίκτες της ομάδας.
Όταν βρίσκεις δίχτυα…
Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά για τους τομείς βελτίωσης που παρουσίασε η Ομόνοια τους τελευταίους μήνες. Για την ατομική πρόοδο συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών που έκαναν τη διαφορά, αλλά και τη βελτίωση σε ομαδικό επίπεδο. Αντ’ αυτού, θα παραθέσουμε απλά τους αριθμούς που καταδεικνύουν του λόγου το αληθές και αντικατοπτρίζουν πλήρως την πραγματικότητα. Η μεγαλύτερη διαφορά παρατηρείται στην αποτελεσματικότητα του «τριφυλλιού» στην επίθεση. Στις πρώτες 19 αγωνιστικές παρουσίασε μια χτυπητή αδυναμία στο να μετουσιώνει σε γκολ την υπεροχή και τις πολλές κλασσικές ευκαιρίες που δημιουργούσε. Σε 19 ματς η Ομόνοια πέτυχε μόλις 19 γκολ (!), με το ένα τέρμα ανά παιχνίδι να αποτελεί έναν από τους χειρότερους απολογισμούς στην ιστορία της. Μετά τη 19η αγωνιστική η Ομόνοια σκοράρει κατά ριπάς, αφού πέτυχε 21 γκολ σε μόλις 7 αγώνες, τριπλασιάζοντας έτσι τον μέσο όρο τερμάτων της ανά αγώνα! Αντίθετα, στα ίδια επίπεδα κυμαίνονται οι αριθμοί στην άμυνα. Μέχρι τη 19η αγωνιστική οι «πράσινοι» δέχονταν 0.48 γκολ ανά παιχνίδι (9 σε 19 ματς), ποσοστό που δεν διαφοροποιήθηκε σημαντικά στις τελευταίες 7 αγωνιστικές (0.55).
