Λένε πως σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Κάτι τέτοιο ισχύει στην περίπτωση μας, αφού το γεγονός που αναφέρουμε στον τίτλο, το είδαμε και στα 4 παιχνίδια μας. Τα στατιστικά δε, το αποτυπώνουν ακόμα καλύτερα. Δεκαπέντε σουτ στο τέρμα έκαναν οι αντίπαλοι μας όλα κι όλα στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια, ήταν τέτοιες οι προϋποθέσεις όμως που είχαν (με εξαίρεση το φάουλ κόντρα στην ΑΕΚ) που είχαν μεγάλες πιθανότητες για γκολ.
Σχεδόν όλα τα γκολ που δεχθήκαμε μάλιστα, προήλθαν από λάθη δικά μας, τα οποία δεν διορθώσαμε. Ένα κακό μαρκάρισμα σε στημένο στο πρώτο χθες της Αλκής, ένα λάθος στην επίθεση στο δεύτερο, με τους παίκτες του αντίπαλου να διασχίζουν σχεδόν ανενόχλητοι περίπου 60 μέτρα ώσπου ο Φαμπρίσιο να βρεθεί φάτσα με τον Κωνσταντίνο Παναγή και να τον εκτελέσει. Κάτι δεν κάνει κλικ για την ώρα στην αμυντική μας λειτουργία και το πληρώσαμε σε όλους τους αγώνες.
Και όσο δεν βρίσκουμε το πρόβλημα, θα συνεχίσουμε να βάζουμε δύσκολα στον εαυτό μας. Ο Πάμπος Χριστοδούλου το απέδωσε χθες σε ατομικά λάθη, αλλά και στο γεγονός πως η ΟΜΟΝΟΙΑ ακόμα γίνεται ομάδα, κάτι που έχει επιπτώσεις σε ομοιογένεια και αλληλοκάλυψη. Η ιστορία δείχνει πως ο Κύπριος κόουτς μπορεί να φτιάχνει συμπαγής, εξαιρετικές αμυντικά ομάδες, κάτι που μας δίνει το δικαίωμα να πιστεύουμε πως θα την βρει τη λύση. Πρέπει να το κάνει άμεσα όμως, πριν βρεθούμε να τρέχουμε ξανά από πίσω το σκορ.
